giriş
İnsanlar yaşadıklarının çok geç farkına varırlar.
Bu farkına varış bir yenilgi ya da bir kaybedişle başlar.
Aklının sesinden bir an olsun çıkmak istemezken bazen kalbinin sesine yönelirsin ama aklın rahat bırakmaz durdurur seni çünkü asıl korkak olan insanın aklıdır. Kalbin korkusu akla karşı koyamadığından ileri gelir. Çocuk kalsak hep aşık oluruz çünkü o dönemlerde kalbimiz aklımızı önemsemez. Büyüdükçe aşkı unuturuz, işin içine akıl karışır ve hesaplar devreye girer. En basiti kırılmaktan korkarız
Ve kalbimizin sesini duymayız.
Kalbine bir şans ver çünkü korkak bir kalp aşkı tadamaz ve aşksız bir hayat aslında hiç yaşanmamıştır.
İnsanoğlu tek suçlu hayvandır.
Bir çocuğun en büyük korkusu sevilmemek, en çok korktuğu cehennem reddedilmektir.
Bana kalırsa dünyada herkes reddedilme hissini az veya çok yaşamıştır. Reddediliş öfke doğurur. öfkenin sonucu, reddedilişin intikamı olan suçtur; suçtan da suçluluk kaynaklanır
- işte insanoğlunun öyküsü.
Bence reddediliş çıkarılıp atılabilse, insanoğlu farklı olurdu. Belki delilerin sayısı daha az olurdu. İçten içe eminim ki çok sayıda hapishane olmazdı.
Her şeyin başı, başlangıcı o. İhtiyacı olan sevgi kendisinden esirgenen bir çocuk kediyi tekmeler, suçluluğunu gizler; bir başkası kendini parayla sevdirmek için hırsızlık yapar; bir üçüncüsü dünyayı fetheder; ve her defasında suçluluk, intikam, yine suçluluk.
İnsanoğlu tek suçlu hayvandır. Bir dakika! Dolayısıyla, bence bu eski ve korkunç öykü, ruhun bir haritası olduğu için önemli gizli, reddedilmiş, suçlu ruhun.
Sayfa 293 - İletişim
Gizli bir zayıflığı işaret eden itirafta hemen her zaman bir böbürlenme vardır. Çünkü utancın temel sularından biri, kişinin kendisini gülünç duruma düşürecek en küçük özelliğini yansıtmaktansa en korkunç, en iğrenç yönünü açığa vurmayı tercih etmesidir. Alaycı bir gülümseyişe maruz kalma korkusu, her zaman ve her yerde bir otobiyografiyi baştan çıkaran en büyük tehlikedir Emile’in, o ünlü eğitim yazısının yazarı Jean-Jacques Rousseau gibi gerçek âşığın biri bile tüm cinsel sapıklıklarını insanda kuşku uyandıracak kadar büyük bir titizlikle açıklar ve kendi çocuklarını yetimhaneye bıraktığım anlatır, gerçekte ise cesurca yaptığı bu itirafın arkasında daha insancıl, fakat kendisi için daha güç olan bir sırrı, muhtemelen hiç çocuk sahibi olmadığını saklar, çünkü çocuk sahibi olabilecek gücü yoktur. Tolstoy’a gelince, o yaşamı boyunca en büyük rakibi Dostoyevski’yi yazar olarak görmediğini ve ona kötü davrandığı konusundaki basitliğini bir satırla kabul etmektense itiraflarında erkek fahişe, katil, hırsız, zina yapan biri olduğunu itiraf etmeyi tercih ederdi.
Yaşamın içinde hep çocuk kalıyorum.
En büyük korkusu yaşamak olan bir çocuktan da
Kimse büyümesini beklememeli artık.
Sayfa 69 - VaveylaKitabı okudu
Çoğu insan partnerlerinin yanında bile özgün olmaya cesaret edemez. Bir parçalarını hep gizlemeleri gerektiğini düşünürler. Partnerlerine olabildiğince "gösterilebilir benliklerini" sunmak isterler. Özgün olup isteklerini ve ihtiyaçlarını savunduklarında ilişkiye çok yükleneceklerini düşünürler. Halbuki durum tam tersidir: Özgünlük ilişkiyi heyecanlı ve canlı yapar. Bazı ilişkiler neredeyse rol yapmada takılı kalmış gibidir. Buna böyle kişilerin aşırı çatışma korkusu da katkıda bulunur. Çok fazla uyum gösterme baskısı yüzünden kendi ihtiyaçlarını ifade edemezler bile. Zamanla ilişkide kronik olarak ihmal edildikleri duygusu gelişir; bu da içlerinde öfkeye yol açar fakat bunu da yine çatışma korkusu nedeniyle içlerine atarlar. Bu yüzden ilişkilerde gittikçe daha fazla acımasız bir öfke birikir ve bunlar da partnere olan duygularının soğumasına neden olur. İlişki tutuk ve sıkıcı olur. Sonra bir gün kişilerin arasında hiç çekim kalmaz ve söz konusu kişiler ilişkiyi bitirir. Bu ana kadar bir tane bile kötü söz sarf edilmez.
Sayfa 122Kitabı okudu
Yetersiz ebeveynler yetersiz çocuk üretir...
Korkutucu olan, bazı ebeveynlerin öğrenmenin erken yaşlar için uygun olmadığını söylemesi hala. Belki de çocuklar fazla soru sorarlar korkusu bu. Bizde eksik olan bu öğretme atmosferi.
Sayfa 85Kitabı okudu
