Susmamalıydım biliyorum!
"Susmamalıydım biliyorum!"
Kırılsa da utancımı gizleyen aynalar
Gecenin rahminden süzülse de hayallerim
Yârin mezar taşına dokunmadan ellerim
"Susmamalıydım biliyorum!"
Ay ışığına meftun bir gönül pazarında
Avucuma bıraktı esrik bakışlarını
Yağmursuz bir bulut gibiyim yâr nazarında
Çiğneyip geçti kalbimin yakarışlarını
Tohumun
‘’artık eskisi gibi hissetmiyorum, düşünmüyorum, istemiyorum. canım hiçbir şey yapmak istemiyorum. sabahlara kadar oturuyorum. yalnız kalmak için... gecenin sesini dinlemek için... güneşi daha az görmek için... sosyal hayata katılmamak için... yüzümü kimseye göstermemek için... kimseyi görmemek için... öğlene kadar yatıyorum. uyanınca da yataktan çıkmıyorum. çıkmak istemiyorum. kitap okumuyorum. okuyamıyorum... çok zorlarsam belki birkaç sayfa... kulaklığımı hiç çıkarmıyorum. sabahtan akşama kadar müzik dinliyorum... en sevdiğim şarkıyı yüzlerce kere dinliyorum... kimseyle konuşmuyorum, yazmıyorum zaten merak eden de yok. hiçbir zaman merak edilecek bir insan olmadım. kimse için... evden hiç çıkmıyorum.
ailem bu halimi farketmesin diye akşam yemeğinden sonra onlarla oturuyorum, çay içiyorum, tv izliyorum, gülüyorum, konuşuyorum. ama isteyerek değil. artık eski neşem yok. ruhum öldü benim. bedenimi de ya öleceği günü bekleyeceğim ya da bir gün ben öldüreceğim... ‘’
sigara içmiyorum bu yazıyı okursanız bir tane de benim için yakar mısınız?
F.K.
Işık çok güzeldi
“Aşkın güneşi kalbine doğunca akıl bir gölge gibi kaybolur gider.” 
Cemil Meriç
Kendisi gibi gölgesini de “bilge” edenlere ve tüm batan akşam güneşlerine selam olsun.
Palyatif Toplum ve 
Orsinya Öyküleri bitiyor.
Her şeye yeterdi Annem!
“ Her şeye yeterdi Annem!
Çünkü;
Anne demek yetmek demekti.
Ağrıyan yerlerini susturur, acıyan göğsünü bastırırdı.İşi, gücü, emeği, ocakta yemeği vardı onun.Bir ıhlamurla geçiştirdiği soğuk algınlığı, bir evlat gülümsemesiyle unuttuğu gönül dalgınlığı vardı.Akşam olunca evinin perdesini kapatmaya alışkın elleri, bir de her sabah sulamayı farz edindiği gülleri vardı.Kimse öksüz değildi o varken, kimse sahipsiz değildi.Çünkü; anne demek sahip demekti…
Ezandan önce uyanırdı annem.
Güneş’i kucağına alır yorganımızın içine saklardı.
Kınalı ellerinde kireç tutan parmakları vardı, çıtırtıları beyaz bir gece gibi kalbime batardı.
Yorgunluk gözlerinden damlardı.Çünkü; anne demek yorulmak demekti.
Çünkü; Anne demek ömrünü bağışlamak demekti…
Hüzün, akşam güneşi görememiş umuttur
annesiz/babasız çocuklar
yapraksız ağaçlar gibidir…
Düşünmek Yaşamın Pasını Silmektir, Tahsin Özmen
Güneş her sabah sevdiğini görmek için en mutlu, en parlak, en sıcak ışıklarını saçarmış. Günebakanın da sevgisi o kadar güçlüymüş ki, güneş ne tarafa gitse yüzünü o yöne çevirir, akşam güneş gittiğinde ise, büyük bir kederle başını öne eğer, tekrar sabahın olmasını beklermiş.
Tüm sevda hikâyelerinde bir arabozan olur ya? Aynı bahçede yaşayan
Sitare şiiri
Nerden çıktın karşıma böyle Sitare
Efsaneler dökülüyor gülüşlerinde
Kirpiklerin yüreğime batıyor
Telaşlı bir kalabalığın ortasında
Ayaküstü konuşuyoruz
Nedimin nigehban nergisleri gibi
Üstümüzde bütün nazarlar
Çok utanıyorum Sitare
Bir defasında O zamanlar daha lise 1'e gidiyoruz, arka sırada oturan kız..
(ismi neydi yaaa... hah! Aylis)
Dedi: "Emre yarın okula gelmeyelim, okula diye çıkalım Kadıköy'e sinemaya gidelim'
Tabii o zamanlar erkek olarak kendimize olan güvenimiz sıfır, utancımızdan aynaya bile bakmıyoruz.
Tip desen, karakolun önünden geçsek
10.İZMİR 1000 KİTAP ETKİNLİĞİ GERÇEKLEŞTİİLİLİLİLİ :D
İzmir 1000Kitap iyi akşamlar diler :)
10. İzmir 1000 kitap buluşmamızı dün Alsancak- Bardak kafe de gerçekleştirmiş bulunuyoruz.Programımız 14:30 gibi başladı. Seçmiş olduğumuz kitap 
Bell Hooks - 
Feminizm Herkes İçindir bu ay ki etkinlik kitabımızdı. Çıkış noktamız feminizm olduğu