Koklanmayı bekleşen çiçekler misali, sıcak nefes hissetmemişler...
ninnisiz büyümüş çocukluklar,
kırıldıkça kalpleri kırılmaya alışmış yeniden , ne bir albüm ne de bir çerçeveye konmuşlar...
hep boşluğa tutunmuşlar, yaprakları yitik dallar gibi...
sevgisizliğin gölgesinde donmuşlar
oysa -"hiçbir çocuk annesiz doğmaz" ve bilirim ki,