“Ölebilirim bu genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavakyelleri esiyorken başımda,
Sevgilim,
Seni bir akşamüstü düşündürebilirim.”
Ben değilim dizelerin sahibi ama ne çok anlatıyor beni. Sanki Cemal Süreya amcam beni düşünmüş öyle kaleme almış.
Ölebilirim bu yaşımda, içimde söylemediğim cümleler, gözlerimde hâlâ akmayan inatla bekleyen yaşlar, zihnimden atamadığım düşünceler, yazıp paylaşmadığım destanlar... Hepsini alıp sessizce gidebilirim bu diyardan.
Tam da başımda kavak yelleri eserken, en deli çağımdayken.
Düşündürebilirim birçok kişiyi, hem akşamüstü hem gün doğumunda.
Hesaplaşmalarıyla yalnız bırakıp herkesi gidebilirim.
Giderim diyemiyorum hâlâ ama olsun.
Belki gidebilirim...