Birçok ilimizde meydana gelen deprem felaketinde yaralanan vatandaşlarımızdan; Mersin Şehir Hastanesine getirilen;
1- Selma ALEV (Hatay) 50 yaş, sol kol kesilebilir, HT VAR.
2- Gönül KARTAL (Hatay) 47 yaş, boyunda ağrı, ht yok.
3- Zeynep YÜKSEK (K.Maraş) 75 yaş, sağ ayak kırık, ht yok.
4- İsa ÇULHACI (Hatay) 51 yaş, göğüs ağrısı, ht yok.
5- Sevgi
Annemin adı Münire idi. Babam onun sarı lepiska saçlarına, mavi berrak gözlerine bakar bakar: Makaram sarı bağlar Kız söyler gelin ağlar türküsünü söylerdi.
🎬 
Uzun Hikâye
youtu.be/_n5nhOlNheE
İsimler Önemli...
"Rabia Arapça’da dördüncü demek.
Bizdeki bir kesim de mübarek ve anlamlı bir isim zannediyor.
Arap Kültür'ünde kız çocukları insandan sayılmadığı için, kızı olanlar onlara isim vermezler, numara koyarlardı.
Vahide'yi isim sandılar halbuki birinci demektir. İlk kıza verilen isimdir.
Saniye; ikinci kızdır, ikinci kızı olan bu numarayı verir, bizimki de isim zanneder, halbuki plaka gibi bir belirtmedir.
Sitte veya Bite isimleri üçüncü demek olduğundan üçüncü kıza verilen isimdir. Bu isimler Güney Doğu'da Harran'da sıkça kullanılır.
Rabia; mübarek ve çok dini içerikli bir isim zannedenler bilmiyorlar ki Araplar, insandan saymadığı ve isim dahi vermeye lüzum görmedikleri kızlarını numarayla isimlendirmişlerdir, dördüncü diyerek.
Hamse ismi de beşinci kıza verilir... v.b.
Dünya kurulduğundan beri kız çocuklarını diri diri gömen kültüre sahip tek millet Araplardır.
Tefecilik yapan, fahiş faizlerle verdikleri paraları ödeyemeyen kişilerin; kızlarına, karılarına el koyup pazarlayan insafsız ve ahlaksız Arap egemenlerin eline düşmesinden korkan Araplar, yeni doğan kızlarını elleriyle gömerek bu akıbetten koruduklarını zannederlerdi.
O Çağlar'da insanlar kızlarına, hatunlarına değer veren, onları önemseyen, insan yerine koyan tek Tanrılı dine mensup bir milletti. Ve insan hakları açısından çağdaş kültürün örneklerini vermiş ender uluslardandı. Bu açıdan bakıldığında insanlık ve medeniyet adına Araplardan öğrendikleri hiç bir şey yoktur!
Bugünün ham, yobaz taifesi Arap Kültürünü, Arap örf ve adetleri maalesef ki din sanıyor. Ne acı!
Din araştırılarak öğrenilir hurafelerle değil...
Münire karabağlı
O iyi insanlar, o güzel atlara binip gittiler…
Sinema sanatçısı Münir Özkul anlatıyordu:
“Mühendislik Fakültesindeyken okula yakın bir yerde bir matbaacı arkadaşım vardı. Kendi cebinden kitaplar basar, insanlar okusun diye uğraşırdı. Bugün gelirken ona rastladım. İşleri bozulmuş, kapatmak zorunda kalacakmış matbaayı..”
Hani o eskilerden can alıcı sahne var ya, Münir abimiz “Sen değil, ben büyüğüm ben!”, der. İşte yine o sahnelerden birinde gün bitiminde herkese yevmiyeler dağıtılır, fakat Münir’e 10 yevmiye verilir. Bu ve diğer sanatçıların yevmiyeleri o gece toplanır, o zor durumda olan matbaacıya verilir. O matbaacı merhum Tarık Akan’dır..
Bugün Tarık’ın vesilesiyle o matbaa halen çalışıyor ve geçtiğimiz gün 20.000 adet kitap basılıp tüm ülkedeki okul kütüphanelerine yollandı.
Dağıtılan 20.000 adet kitabın ismi ise 
Nutuk ‘tu..
Yaşar Kemal’in de söylediği gibi; “O güzel insanlar atlarına binip gittiler”..
Bugün Münir Özkul’un doğum günü anısına bunu paylaşmak istedim. Aramızdan ayrılan bu güzel yürekli sanatçılarımıza rahmetle... #15Ağustos1925🎂
Arkadaşlar Rt yapalım Yardım İçin
AİLESİNDEN HABER ALAMAYANLAR BU LİSTEYİ KONTROL EDİP BULUNANLAR BANA DÖNÜŞ YAPSINLAR ⚠️🚨‼️🚨⚠️
Birçok ilimizde meydana gelen deprem felaketinde yaralanan vatandaşlarımızdan; Mersin Şehir Hastanesine getirilen;
1- Selma ALEV (Hatay) 50 yaş, sol kol kesilebilir, HT VAR.
2- Gönül KARTAL (Hatay) 47 yaş, boyunda ağrı, ht yok.
3- Zeynep YÜKSEK
Bir Alzheimer’ın Not Defteri
2021 Şubat Ayı Öykü Etkinliği | #104029280
Unutmanın mutluluk getirebileceğinden de bahsetmiş miydim? Tam olarak hatırlayamasam da, sanırım bahsetmedim. Tuhaf bir düşünce gibi gelebilir. Çünkü, unutkanlık pek sevilmez aslında. Fakat unutmak, bazen bana olağanüstü bir güce sahipmişim hissini veriyor. Hani süper
"Sahib-i iz'ân icün bir başka mizân istemez
Gösterir mâhiyyet-i vicdânı insanın işi.."
Münîre Hanım
Sonunu düşünmeyip dünyaya aldanan insan, ipek böceği gibidir. İpek böceği kendine yuva örer ve sonunu bilmez. Sonra oradan çıkmak ister, çıkacak yer bulamaz, ördüğü yuvasında ölür ve çalışması başkalarına yarar.
(Hadis-i Şerif: Risale-i Münire)
Kime nasıl anlatsın ki… Ait olduğu hayat çoktan bitti devam eden tahayyüldür, anladığı-anlaşıldığı dil çoktan unutuldu onu çevreleyen yalnız sessizliktir.
Münire Daniş
"Ali: Kızken kaçtın geldin bana. Mantonun pembesi soldu. Hala da aynı ayakkabı. Alamadım ki sana şöyle her şeyin en iyisinden.
Münire: Ayakkabılar eskir be Ali'm, her şey eskir. Bak sen hâlâ sevdiğim adamsın. Sen eskime..."
(Uzun Hikaye-2012)