Şımarık, hayatı toz pembe bilen ve aşkı bir tutku-şehvet diye geçiren anormal insanlar yüzünden normal insanlar sevilmiyor!
Aşk, ciddiyet ister...
Hayat, çaba ister...
Kadın, sahiplenmek, sahiplenilmek ve huzur ister...
Erkek, sadakat, şefkat ve vefa ister...
Anne, beraberlik ve neşe ister...
Baba, sağlık ve ömür ister...
Evlilik, tahammül, inanç ve çocuk ister...
Kitap, anlaşılmak ister...
Şiir, empati ister...
Resim, gören göz ve algı gücü ister...
Şarkı-türkü, duyan kulak, iyi bir boğaz ister...
Sinema, karaktersiz ve karakterli ister...
Tiyatro, iyi bir kahkaha ve de ağlayan göz ister...
Ben, bir seni isterim...
Sen, binbir çeşit istersin...
Sizler, binbir basamaklı merdiven...
Belki bu da yetmez size; hep istek, hep istek!
Onlar, arada durur, yan kesilir ve sükût kalır...
Böyledir hayat ve bundan daha gerçek..