Okuyun, anlayın, paylaşın(tabii isterseniz), okutun.
Önyargıyı muhteşem şekilde anlatan bir yazı.
"SEKSSİZLİK"
¶¶Günaha bulaşmadan kadın ya da erkek olunmuyor bu âlemde hekimbaşı. Bulaşmaya da değmiyor. Aslında yapmamız gereken hormonlarımızı görmezden gelmekti. Yapamadık; evdeki “vitrin”de Lacan vardı da biz mi okumadık? Cennetten zaten kovulmuştuk, cehennemde yer yoktu.
İllustrasyonlu Novella Yazdım!
Merhabalar, uzun bir zamandır üzerinde çalıştığım gizem ve psikoloji temalı illustrasyonlu novellamın ikinci bölümünü yayınladım. Kuru Bahçeler'e tamamen ücretsiz bir şekilde Google Play Kitaplar'dan veya Wattpad üzerinden ulaşabilir, yolculuğuma ortak olabilirsiniz.
Wattpad: wattpad.com/story/334866605...
Google Play: play.google.com/store/books/aut...
Gördüğünüz resimler Bölüm 1 ve 2 için oluşturduğum illustrasyonlar.
Kuru Bahçeler hikâyenin çatısı itibariyle gizem ve bilim kurgu unsurlarının bolca kullanılacağı bir novella olmasının yanında metinlerarasılıktan faydalanan, mitolojik ve klasik eserlerdeki karakterlere atıflarda bulunan ve olay diziminde alegorik bir anlatım ortaya koyan bir kurgu olma özelliği taşıyor.
Hikayenin tanıtım bülteninden:
Upuzun bir kuraklığın peşinden bir kurtarıcı gibi yükselen yağmurlu bir gece vakti Elma Sokak'a yapayalnız bir emekli taşınır. Yaşlı adam bahçesinde kimselerin ne olduğunu pek anlamadığı, esrarengiz bitkilerle uzun saatler geçirince yavaş yavaş sokak sakinlerinin dikkatini çeker, özellikle de karşı komşusu Ekmel'in.
Gel zaman git zaman, sokakta artan yağmurlarla birlikte esrarengiz doğa olayları cereyan etmeye başlayınca suçlu ve kahraman arayanlar artar. Bunu fark eden ve düşlerini tasdik etmek için an kollayan Ekmel suçluyu ilan edip bir kahraman olmak ister, bu nedenle tekinsiz kiracıyı takibe alır.
Ekmel adamı tanıdıkça hem kendini gizemli ve olanca girift bir olayın tam ortasında bulacak hem de kimliğini ve kendi hakikâtini yeniden sorgulayacaktır.
Sevgilerle,
Ali Kerem
kendi içine yürümek
ve saatler boyu kimselere rastlamamak...
Rainer Maria Rilke
Evimin kapısından en son 5 Şubat 2023'te girmiştim...
Saatler sonra taşların arasında uyandım. Korktum, ne olduğunu anlamadım. Sırılsıklam ıslanmıştım. Evdeydim ama yağmur yağıyordu. Kendime gelip kardeşlerimi ailemi aramak için kendi imkanlarım ile çıktım. Arka sokakta kardeşimin evi vardı. 18 aylık bebeği ve eşi evde yalnızdı. Yalınayak ne yöne gittiğimi bilmeden dakikalarca dolandım. Sonra bir şekilde binayı tanıyıp buldum. Minik yeğenimi ve annesini binanın yönetici ile beraber duvarları çekiçle kırıp kurtardık... Hatırladığım diğer şeyler bunun gibi değil. Çok daha korkunç, hafızamda silmek istediğim onlarca görüntüye sahibim... Unutmak istiyorum. Birçok kişi gibi. Ama biliyorum ki unutmak mümkün değil...😥🥀
Çok kızgınım, çok kırgınım...
(Fotoğraf eve ilk taşındığımda aile grubuna atmak için çekilmişti 😔)