Olur ya belki okursun diye yazıyorum bu satırları Çünkü sana söyleyemediğim Çok şey bıraktım yüreğimde O kadar yarım kalmıştım ki sana Ne pahasına olursa olsun Seni kaybetmek geçmiyordu içimden Özlemek diye bir şeyin varolduğunu Yokluğunun sabahında anladım Öyle Bir bakışın Öyle bir gülüşün Ve Öyle bir ses tonun vardı ki Unutmak için çok çabaladım Ama malesef başaramadım Biliyorum her yara iyileşmek zorunda değil Bazı yolların da sonu olmaz kimi zaman Bizimde bir sonumuz yoktu ve yüreğimdeki yara kabuk bağlamaz oldu Ne zaman her şeyi bir kenara bırakıp Sana sarılmak istesem Bakışlarındaki dikenli tellere takıldı kollarım Oysa o kadar dökmüştüm ki sana içimi Maalesef sen bana hep sağır kaldın Ve hiç bir zaman yüreğimin feryadını duymadın Sana anlatacak Bir şeyim kalmadı artık Bu defa beni anlaman için değil Bundan sonra anlaman gereken bir şey Olmadığını bil diye yazıyorum Bir zamanlar beni gerçekten seveceğini Umut ederdim Bunun içinde allaha çok dua ettim Her gece uyumadan önce Hatta uykumun en ücra yerinde Fakat farkındamısın bilmem kadın Sen bu hayatta benim kabul olmayan en masum duamsın Dilerim bana yaşattıklarını
Gün gelir sende yaşamazsın
Biliyormusun
Bu hayatta herşey
Kader kısmet ve nasipten ibarettir
Şimdilerde bir tek duam var artık
Diyorum ki
Seni yüreğime koyup
Kaderime yazan allahım
Aynı şekilde aklımdanda silip atsın....
Yapay Dünya Kolonisi
Merhaba değerli kitapseverler! Ben Prof.Dr. Umut Orhan. Yapay Zeka üzerine çalışıyorum. Oğluma geleceği resmederken kullandığım bazı öngörüler ve biraz hayal gücüyle distopik bilim-kurgu tarzında bir roman yazdım. Burada yapay zeka, astronomi, felsefe ve eğitim eleştirileri yanında heyecanlı ve akıcı bir hikaye mevcut. Kitabım 
Yapay Dünya Kolonisi tüm İnternet mağazalarında satışta. Okuyup yorumlarınızı paylaşırsanız çok mutlu olurum. Şimdiden keyifli okumalar.
Korkuyorsun değil mi?
Yeniden kırılmaktan,sevilmemekten
Yeniden sevememekten korkuyorsun.
Bir kere kırıldığın zaman yeniden eskisi gibi olmayacagini sanıyorsun.
Yüreğinin umut dallarını kırıp geçen rüzgarlara küsüyorsun.
Biri gelip,tekrar kırıp incitmesin diye tüm insanlardan kaçıyorsun.
Yeniden umut etmekten korkmaya başlıyorsun.
Biliyor musun, ne kadar kacsanda umut kırıldığı yerde yeşerir.
İnsan yeniden sever,yeniden umut eder ve yeniden hiç bir şey olmamış gibi gülümsemeye başlar...🍂🌾🌿
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Yokluğuna dair anlamsız duygular sarar bazen
Neyden umut beklediğimi düşündüğüm olur
Sessiz ve yorgun gecelerin sabahında, Sesinin tılsımları gelir aklıma Demire çivi çakarım o an...
Vedat YADİKAR