NAKKAŞ
“Ölüm dedim, hepimiz ölmek için yaşıyoruz aslında, bu telaş, bu kaygılar ölümü idrak edemeyişimizden. Asıl ölüm kalbin ölümüydü.”
Cihan ve Metin iki kardeş…
Rümeysa yıllarca yaşadığı tramvalarla uğraşırken bir yayınevi kurup günlük toplamaya ve onları kitaplaştırmaya karar verir.
Bir gün hiç beklenmeyen biri gelir ve ona babasının günlüğünü getirdiğini söyler, defterleri adeta bir bomba gibi bırakır Rümeysa’nın kucağına ve gider…
Kitabımız bir Şah-ı Nakşibendi romanı. Sanki hakla batılı, dünyayla ahireti bir arada okumak gibi. Bir yandan o mübareğin yolunu okurken bir yandan da Habil’le Kabil’den kalma kardeş kavgasına açıyoruz gözlerimizi.
Nakkaşilik nedir?
Renklerin sırrına nasıl vakıf olunur?
Hadi gelin bu Türkiye’den Özbekistan’a uzanan bu yolculuğa birlikte çıkalım.
Yol uzun ve çetin.. Bu yolculukta heybenizi neyle dolduracağınız sizin elinizde..
“Çünkü öfke bir silahtır diyordu, öfkeni yenemezsen mutlaka bir gün birini öldürür. Her katil öfke denen silahla önce saldırır, kimi manen kimi madden öldürür. Keşke cesede verilen değer kalbi öldürenlere de verilseydi.”
Sadiye Erol Aykaç
Işıl Karagün
@nesilyayinlari
#nakkaş #nakşibendi #renkleringüzelliği #tavsiyeediyorum
