Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.2
Yap İşlet Devret
Kitabın en önemli özelliği, bu alanda Harvard mezunu Stanford doktoralı bir psikolog tarafından yazılması. Mutluluk üzerine yoğun okuma yapmış birisi olarak bana pek faydası olmadı. Her mutluluk veya depresyon önleyici kitapta olduğu gibi sürekli somut veya kreatif faaliyet yapmadan sonuç alamayacağımızı söylüyor ve mutluluğun yüzde 60 bize yüzde 40 genetiğe bağlı olduğu tezinden yola çıkarak bize tavsiyeler sunuyor. Çok vaktiniz varsa okuyabilirsiniz.
Amok koşucusu , toplam yedi öyküden oluşuyor. Her öykünün finalinde ya bir intihar, ya da bir ölüme rastlıyoruz. Evet maalesef bakıldığında, ölümün o hiçlik duygusu elbette ki insana soğuk geliyor. Yazarımız , yok oluşun hüzünlü hikayelerini anlatmakta olup 'intihar' temasını odak noktası olarak ele almıştır. Yalnızlık, depresyon, umutsuzluk… Sokakta her gün önlerinden geçtiğimiz ama farkına varamadığımız gerçek kişilerin hikayelerini derinlemesine,insan zihninin analizini psikoljik tahlilleri merak uyandıracak şekilde hayranlıkla okuyorsunuz.İnsan ruhu öylesine karmaşık bir yapıya sahipki, bugün bile hâlâ yeni bulgular ile bu labirentte ilerlemeye çalıştıkları bir gerçek. Psikolojik olarak insanı altüst eden başarılı bir kitap. Aslında bu kadar da ucuz değildir bir insan hayatı sadece seçimlerle alakalıdır tekrar yaşayabilmek. Seçimlerimiz hayatımızı belirler…
·
Puan vermedi
Postmodernizm kutsal kitabı(abartıyorum )
Bilmem kaçıncı okuşuyum oldu ama depresyon dönemlerinde zorunlu olarak baş vurduğum sığınak. Burada kitap severlerin birçoğunun okuduğuna eminim. Ama bu inceleme biraz “baylar” demek için biraz da kendime notlar. Anti-kahramanımız bizi doğru denilen her şeyin otoritesinden çıkarıp, kendini alçalta bildiği kadarında insan olmayı yüceltmektedir. Öyle bir hal alıyor ki, Dostoyevski’nin hatalarla dolu ve en yüce duygulara sahip olan insanın toplum tarafından görülme isteği ve içinde yaşadığı debdebeler gün yüzüne çıkıyor. Bundan nasibini alan yalnızca biz değiliz, yanında yöresinde olan herkes kendi payına düşeni alıyor.(Gerçekten alıyor mu? Yoksa kahramanımızın hayal ürünü olmasın bunlar?)
Dostoyevski’nin sanatçısı öyle ki sanatçı-toplum çatışmasını ve bir tutunamayan olarak varlığını, sevmese de o köhne evde geçirmeye devam ediyor. Ve yarattığı bu anlatım ile NBC’nin “Ahlat Ağacı” filmine kadar sürecek bir tartışmayı yaratıyor.
Her şeyin hesaplanabildiği yerde insan nasıl hala kendi isteklerinin peşinde koşabilir? Ya da her şey hesaplanmadı mı? Büyük insanlık ideası dediğimiz ; ilmin peşinde koşan insan hala var olmadı mı?
- Bir gün olacak, bir gün olacak!
Biliyorum bu inceleme pek yakışık olmayan bir şeye dönüştü. Ama bir önemi var mı artık bunun?
Yeraltında olan dostlara, Selim’e, Bay C, Sinan ve toplum tarafından ötelenmiş gibi gözükse de kendi ilmeklerini dokuyanlara selam olsun!
272 syf.
·
Puan vermedi
Yazarı çoğumuz Gece Yarısı Kütüphanesi adlı kitabıyla tanıyoruz. Gece Yarısı Kütüphanesi'ni ben sevmiştim. Yazı dili akıcıydı ve konu bakımından da ilginçti. Okuması oldukça keyifli olmuştu benim için. Bu kitabı ise diğer kitaplarından daha farklı. Rahatlama Kitabı için kişisel gelişim kitabı da diyebiliriz. Ben bu tarz kitapları okumayı
Kitap lisede okuyan iki gencin uyumsuzluklarından yakaladığı uyumu anlatıyor. Çerez kitaplar listesinde gayet de yukarılara yükselebilir.
Söylemem lazım ki kitapta her şey aşırı gerçek. Duygular gerçek, hatalar gerçek, depresyon da sevinç de gerçek. O kadar doğal ki...
Servis yolculuğunu, okul çıkışı arkadaşa gitmek için izin almaları, kaset doldurmayı hala hatırlayanlar için yüzünüzde hoş bir tebessüm oluşturacak bir kitap.
Esas olan şuan içinde bulunduğun yaşamdır ve onu yaşayabilmendir...
İnsan ne yaparsa yapsın, hangi yolu seçerse seçsin, hangi kararı verirse versin, aklı hep diğerinde kalacaktır. Böyle olunca da yaşamdan asla tat alamayacaktır. O yüzdendir ki yaşamının değerini bilemeyecek, aklı hep diğer seçeneklerde kalacaktır. Halbuki bi bilse asıl olan içinde bulunduğu hayattır...
insan her zaman biraz eksik kalacaktır ya
