Kitabı okumamın üzerinden tam 372 gün geçti. Ama kitabı bitirdikten sonra yaklaşık bir saat ağladığımı hatırlıyorum, düşündükçe içimde kabaran duygular ve hisler olduğu gibi duruyor. Kitabın filmini de izlemiştim fakat kitap kesinlikle çok daha güzel. Ölümü büyüleyici bulan bipolar Theodore sık sık kendini öldürebileceği yöntemler düşünür ancak her seferinde, küçücük bir güzellik ona engel olur. Zamanla Violet onun için bu güzelliklerden biri olur. Kısa süre sonra, Theodore yalnızca Violet'layken kendi olabildiğini, tuhaf, eğlenceli, hayatı doyasıya yaşayabilen ve ucubelikten uzak bir gence dönüştüğünü keşfeder. Violet da yalnızca Theodore'layken günlerin hesabını tutmadan yaşayabilmektedir.Violet, yaşamayı, ölmek isteyen bir çocuktan öğrenir.. Ancak Violet'ın dünyası büyürken Theodore'unki küçülmektedir.. çocuk gittikçe ne kendi dünyasına ne de Violet'in dünyasına sığmayı başarır.. Violet hayatının geri kalanında birlikte verdikleri sözleri ve gezi planını tek başına tamamlamaya çalışır, adamın hatırasını ve yaşam gücünü ise beraberinde taşır.
Emre Kongar kalemin de kısmen gezinin perde arkası kısmen gün yüzündeki olayları daha açıklar şekilde kaleme almasıyla yarınlar için özellikle güzel bir eser olmuş.
