Vay canına, evet vay canına :) Melisa Kesmez' in kitaplarından sonra okuduğum en iyi öykü kitabı. 1998’de Yaşar Nabi Nayır Ödülü ile taçlandırılmış. Kitap tam istediğim gibi ağır melankoli, bol bol sıkıntı stres barındırıyor, kalp yoruyor, boğaz düğümlüyor, sizi eskilere götürüp "Ah be, keşke" dediğiniz anları hatırlatıp ne hatırlatması yüzünüze vurup sigara üstüne sigara yaktırıyor. O nasıl kelime oyunları ablacım, nasıl betimlemeler, nasıl süslemeler. Nefes kelimesi ile yaptığın o harika satırlar ayakta alkışlanmalık.. Hayran kaldım. Bildiğiniz bir sayfanın komple altını çizdim ki daha çizilen bir sürü yer var. Öykü aralarında resmen soluklanma ihtiyacı hissettim. Baktım dışarıda okurken harika yerleri kaçırıyorum, odama kapanıp sadece kendisiyle ilgilendim. Harika bir deneyimdi. (Henüz bitirmedim, 92. sayfadayım, kıyamıyorum yahu) Öykü severler kaçırmayın ne olur. Ben yandım, siz de yanın Allah aşkına :) Ve de sakin bir ortamda, sakin bir kafayla okunması önerilir. Bu kitabın kullanım kılavuzu, reçetesi budur.
