İntizar: Klasik bir aşk kitabı olduğunu düşünmek yapabileceğiniz en büyük hatalardan birisi. Aksine günümüzdeki değersiz, yanlış anlaşılmış ve özden uzak aşk anlayışına bir darbe diyebilirim, tabiri caizse. Kitabın akışına bakacak olursak, bir şairin kaleminden aktığı için sayfalara, şiirsel dil çok baskın. Ama bu kötü bir şey değil, yanlış anlaşılmasın. Sadece farklı bir roman anlayışını önümüze getiriyor. Daha hisli, daha ruha dokunan bir atmosferi var bu yüzden. Yer yer şairin şiirlerinden kesitler de var zaten. İntizâr, bekleyiş demek. Hikayede anlatılan da, aşklarını gayrimeşru hâle getirmeyip ahirete erteleyen iki genç... Akışı dediğim gibi başta kafa karıştırabilir çünkü düz bir akış söz konusu değil. Ama olayı kavradığınızda göz yaşlarınızın pınarlarından usul usul sızmasına engel olamayacağınıza eminim. Çünkü ben de olamadım. Pek ağlaya(bile)n bir insan değilimdir, buna rağmen çok etkiledi beni. Gerçek aşkı, olması gereken aşkı aşırı mükemmeliyetçi bir ideal çizerek değil, gerçeklerin çerçevesinde vererek anlatıyor bize. Bununla birlikte kahramanların fedakarlıklarla bezenmiş hareketlerine hayran olmamak elde değil. Neden ben de öyle değilim sorgulamasını yaptırıyor. Daha ne olsun? Bir kitap insana, kendisini sorgulatabiliyorsa değerlidir...
