Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Şiirde müziği, hayali ve duyguları en iyi hissettiren sanatçılarımızdan olan Ahmet Hamdi Tanpınar'ın bu eserini okurken kültürel zenginliğini hissetmek mümkün.
İlk şiirleri heceyle olan sanatçı, imge zenginlikleri ve müzikal nitelikleriyle dikkat çekmiştir. Bu şiirlerde, Faruk Nafiz ve öteki hececilerden ayrı bir estetik peşinde olmuş, kendine özgü bir sözcük ve kavram dünyası yaratmaya çalışmıştır.
Bu çabada, Ahmet Haşim ve Edebiyat Fakültesi'ndeki hocası Yahya Kemal Beyatlı'nın sentezciliği, yoğunlaşma kaygıları, Haşim'in soyutlama eğilimleri görüldüğü gibi, halk şiiri estetiğindeki alışılmış söyleyiş özelliklerine de rastlanır.
Küçük yaşta kaybettiği annesinin yokluğundan duyduğu acıyı ve kendisini avutacak bir sevginin özlemini dile getirmiştir. Şiirlerinde, içe dönük bir bakışla doğa ile iletişim kurmaya çalışmıştır.
Şiirlerinde zaman kavramı üzerinde sıkça durmuştur. Onun eserlerinde zaman, basit bir süreklilik göstermez, çok katlı ve karmaşıktır. "Bursa'da Zaman" şiiri bu olgunun güzel bir örneğidir.
Şiirlerinde insan ruhuna, özellikle bilinçaltına ve zamana yer verişiyle, romanlarında işlediği konulara yaklaşır.
Düşünceye sık sık yer veren yazar, genellikle yaşadığı ızdırapları, umutlarını, özleyişlerini ve aşklarını dile getirmiştir.
Tanpınar'ın şiirlerini seven çok olsa da onu şair saymayanlar da olmuştur. Bunda şüphesiz yazdığı romanların etkisi var. Bunları tartışmak yerine ben şiirlerinin ve diğer eserlerinin okunması gerektiğini düşünüyorum ve iyi okumalar diliyorum.
“Ben dün gece kendi isteğimle öldüm. Otuz beş yıl süren bir kâbustan uyanmak için bunu yapmak zorundaydım ve yaptım. Pişman mıyım? Belki, biraz… Yaşayan her insan kadar pişman ve ölen her insan kadar eksik işte…”
Ah Acibe… Adının manası “Garip, tuhaf” olan Acibe. Bu dünyaya daha ana rahminde sırtına yüklenen yüküyle gelen Acibe. Kendi kamburunun
Şiir okumak konusunda kendimle bir anlaşma yaparak başladım 2023'e çünkü aram yoktur şiirlerle...
Şairin tüm şiirlerini bir arada bulacağınız bir eser olduğunu söylerek başlayım. Bu aralar o kadar tutuk ve ifadesiz hissediyorum ki kendimi bir şeyler söylerken bile toparlayamıyorum cümlelerimi. Sıkılırsanız okumayın lütfen.
Çok naif bir insanmış öyle satırlar var ki insan sırf bu cümlelere denk gelebilmek için de okur böylesi bir eseri.
"Her yılım bitmemiş bir şiire benzer.
Her günüm yarıda kalmış bir cümle."
(151.sayfa)
Yani o kadar ben ki. İçimdeki bu eksiklik duygusuyla başa çıkamıyorum. Böylesi muaazzam şekilde beni anlayabilen geçtiğim yollardan geçmiş yaşamış insanların bu sanatsal dili şiir okumam için inanılmaz bir etkiye sahip. Diyor ki "Göynü çocuklukta kalan ben varım"(151. sayfa) Sadece sen değilsin işte....
Çok sıkıldığım bölümler oldu, çoşkuyla okuduğum, içimde bir burukluk hissettiğim dizeler...
"Zerrede Rabbini arayan kul gibi
Aşkı sen gözümün yaşında ara!"
Yani benim bu satırları yorumlamam imkansız. Çok naif çok güzel bir anlatım.
"Ölürsem ne yazık anlaşılmadan!"
"Taşa açtım yasımı,
Söyleyemedim insana!"
Hepimizin derdi aynı aslında. Anlaşılmadan geçen bir ömür işte çırpınıp durdukça bir başımıza... Bilemiyorum nereye giriyoruz böyle ama umarım gittiğimiz yer burdan huzurludur.
Okuyun arkadaşlar...
284 syf.
·
Puan vermedi
Gözlerim gözlerinde dinlenirken eriyor,
Eriyor yaklaşırken dudağına dudağım.
Zerrelerim çözülmüş gibi sesler veriyor,
Ben sıcak bir denize inen buzdan bir dağım.
Yanında damla damla bittiğimi duyarım,
Yoklarım, yerinde mi yüzüm, alnım, saçlarım?
Bir göğüs geçirerek derim ki: "Yine varım,
Fakat bir rüya gibi şimdi kaybolacağım."
Bir gün, için içimde neyim varsa alacak,
Varlığım bir su olup kabından boşalacak,
Benden nişan olarak kucağında kalacak
Boş bir yığın: Elbisem, gömleğim, boyunbağım.
(Sayfa 169)
Favori kitaplarım arasına girdi. Öyle ki şuan bile tekrar başlayasım var. Hele sonlara doğru elimden bırakamadım. Çok güzeldi. Neredeyse her sayfada bir alıntı yapmışımdır. Özellikle "Oğluma" şiiri benim için çok anlamlıydı. Şiir okumayı seviyorsanız kesinlikle bu kitaba bir şans vermelisiniz.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Nefsimin, arzularımın, bencilliğimin, cahilliğimin kanıma işlemiş kibrinden, riyamdan, Allah’a sığınarak, utanarak yazdığım, yedi kapılı zindan içinde; yazmaya uğraştığım, sadece manevi miras torunlarıma kalsın diye. Makro âlemden mikro âlemi anlamaya çalışırken kendi nefsi mücadeleyi kaybede kaybede dünyanın zindan olduğunu, zindandan çıkmak için yedi kapıdan geçilmeden her kapının konaklarına uğramadan özgür olunamayacağını anladım. Kapılarından geçilmeden hakikati bilmenin çok zor olduğunu anladık. Kapıları tek tek arkasında bırakan murşidimiz yaşamına, söylemlerine bakıp anlamaya çalışırken onu, şiir yazar buldum kendimi. Zindanın, ilk kapının, kapısına onla geldim, orada kalakaldım. Zindandan çıkmak bana, kıyametime kaldı.
