Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
·
Puan vermedi
Resulullah in "kucuk cihaddan buyuk cihad a geciyoruz" dedigi nefs ile mucadelenin yogun yasanacagi ramazan ayi oncesi guzel bir kitap bitirdim. Aziz Mahmud Hudayi nin (r.a) hayatindan nefs ile mucadele etmenin yollarini okuyoruz. Kendisi alim oldugu icin elbetteki mucadelesini isteyerek daha cetin bir sekilde vermis. Ama biz siradan insanlar icin cok daha kolay olabilecek mucadele yontemleri sunulmus mesela insanin ahireti hatirlamasi nefsinin arzularina gem vurmayi kolaylastiriyor. Cehennemi ve hesap gununu hatirlayarak kotulukten vazgecmek, her seyin en iyisinin oldugu yer olan cenneti hatirlayip hirslardan vazgecmek nefsi kirmada cok etkili olabilir.
Fatih Duman herkesin icinde konusan o sesi yani nefsi konusturarak nefsin zaaflarini ifsa ediyor. Insanin huzunlenmesi Allah i hatirlattigi icin huzunlu anlarda gamsizliga ya da baska onemsiz seylere dikkat ceken nefsimiz hatirladigimiz an bize unutturmak icin elinden geleni yapiyor adeta.
Icimizden bize konusan sesin vicdanimizdan mi yoksa kotulugu emreden nefsimizden mi geldiginin ayrimina varip ona gore davranislarimizi ortaya koymak Allah in rizasini kazanma yolunda cok onemli. Tabiki insanin bunu istemesi gerekir. Ben diyen, ego, nefs insani firavunlastirip kendine ve dunyaya zarar vermekten baska bir yol gostermez. Allah nefsimizden bizi korusun.
Herkese hayirli ramazanlar.
Belki de bu kitap yalnızca senin için yazılmıştır.
Bazı kitaplar vardır. İlk sayfasından itibaren sizi etkisi altına almayı başarır ve okudukça daha bir içine çeker sizi. Bu tarz kitaplar bir kere değil pek çok kere okutturur kendini. Aklınızın bir köşesinde hep kalır ve yeniden okumak için can atarsınız.
“Ene” kitabı da işte öyle bir his bıraktı bende. Okurken bitmesini hiç istemedim. Ama her
Sevgili Serra'mız bu kitapla Ankara'dan İstanbul'a taşındı ve on beş günlük tatil bitiminde her ne kadar döneme kötü bir başlangıç yapmış olsa da, çarçabuk uyum sağladı ve yapılan etkinlikler onu dipdiri tuttu. Hiç tanımadığı bir kentte, tanımadığı bir okulda bulunmanın getirmiş olduğu çekingenlik, tüm benliğini kaplamıştı. Bu
Bazı şeyleri fark edebilmek için... Ene'Sus Ey Nefsim'
Kitapta iki ayrı zaman ve farklı iki olay örgüsü var. Günümüz kısmında bir genç rastgele bir mağazadan öylesine aldığı bir kitabı okumaya başlıyor ve konu nefisle alakalı olunca kitabı bırakmak istiyor fakat bir şeyler bu gence engel oluyor ve kitapla birlikte bir yolculuğa çıkıyor.
İkinci kısım ise bu gencin okuduğu kitap, yani nefsin ağzından
Endişelerin ardından refaha kavuşup özgürlüğünü ilan eden bolca kahkaha!
Spoiler içerir*
Sevgili Serra'mız bu kitapla Ankara'dan İstanbul'a taşındı ve on beş günlük tatil bitiminde her ne kadar döneme kötü bir başlangıç yapmış olsa da, çarçabuk uyum sağladı ve yapılan etkinlikler onu dipdiri tuttu. Hiç tanımadığı bir kentte, tanımadığı bir okulda bulunmanın getirmiş olduğu çekingenlik, tüm benliğini kaplamıştı. Bu
`Sevgi, sevdiğimiz şeyin büyümesi ve yaşamadı için gösterdiğimiz aktif ilgidir.` diyen Erich Fromm sevmenin bir sanat olduğunu söylemekle kalmamış üzerine güzelce bir eser yazmış. Sevgi ve sevme kavramları okuduğum psikolojik temalı kitaplarda bolca karşılaştığım kavramlardı ancak üzerine okuduğum ilk kitap Sevme Sanat’ı oldu. 200 sayfa kadar olsa
254 syf.
10/10 puan verdi
Öncelikle bu kitapla beni buluşturan arkadaşıma teşekkür ediyorum. Bu kitap sayesinde birçok şeyin farkına vardım özelikle nefsin galip gelebilmek için insanla ne kadar uğraştığına.
Kitabın arkasındaki alıntıyı bırakmak istiyorum. Beni çok etkilemişti.
Bir ses var insanın içinde... Hiç susmayan, hep konuşan...
Şimdi sus ve kendini dinle
108 syf.
·
Puan vermedi
kitaphaber.com.tr/kovulmuslarin-e...
Kovulmuşların Evinde İçten Bir Bakış
22.03.2021 - Ülker Gündoğdu
Kovulmuşların Evinde İçten Bir Bakış
“Günler gelip geçmektedir
Kuşlar gibi uçmaktadır.”
Aziz Mahmut Hüdai
Kitaplar, mutluluğun geniş anlamda en önemli unsurudur. İster zevk için, ister yükselmek için, ister
Dib yayınlarının Dîvân eserleri o kadar güzel, zarif ki. Emeği geçen herkesten Allah razı olsun. İnsan beyitleri okurken, mest oluyor resmen. Yani bu kadar zarifliği, letafet sahibi olmayı nasıl yitirmişiz diye iç geçirmeden edemiyor. Okudukça, bazı kelâmların artık, günlük hayatta lisânına yerleştiğini farkediyor. Bunca güzellik, önümüze serpilmişken, gözümüzün önündekinden mahrûm kalmamalıyız.. Ruhlarınızın sükûnete ermesini istiyorsanız, günlük bir beyit dahi olsa lütfen okuyunuz :)
Sosyo-kültürel ve sosyo-ekonomik çevre terkiblerine karşı sadece "muhît" kelimesinin ne derece üstün olduğunu düşünüyorum. Özellikle sufîlerin ve velîlerin anlatıldığı metinlerde kullanılan muhît kelimesi bana hikâyât sahifelerini anımsatıyor. Okusak da bitmese. Hayal edebilsek mazinin hakiki renkleriyle.
Zihnim ve ruhum genişliyor. O muhîtlerden birine dahil olma şevki geliyor. Kronoloji filan kalmıyor. Kendimi Eyüpte bir hazire kenarında veya Aziz Mahmud Hüdayî yokuşunda hissediyorum. Ama belki en çok yeşil Bursa'yı gıpta ile hayal ediyorum.
Kuruluş devri Bursası... Somuncu Baba, Emir Sultan, Üftade Hazretleri...Zincire halkalar ekleniyor....Hacı Bayram-ı Veli...Akşemseddin ve İstanbul... Sonra Aziz Mahmud Hüdayî...ve daha niceleri... Ben buna kronoloji diyemiyorum. Bu başka bir "şey".
Emir Sultanı önce Medineye sonra Bursaya getiren "şey" ile Akşemseddini Ankaraya getiren "şey" aynı. Onlarınki yolculuk. Bir "şey"in peşinde. Yolculuk terkle başlıyor. Ankara, Bursa, İstanbul birer konak sadece. Onların karar kıldığı şey yol ve yolculuk. Terkin dahi terk edildiği, taşrada arayanların "ben"de bulduğu ama orada kalamadığı bir seyir.
Kitabın ismi çok cazip gelmişti okumadan önce. Son kısım muhite dairdi. Öyle bir muhitleri var ki kudemanın bugün bile hala canlı. İtiraf ediyorum bizden canlı!
Yahya Efendi haziresinde ötüşen bülbüller, neden Âşiyan'da mukim değiller?! Ve peki neden Beyoğlu tepinirken, ağlar Karacaahmet? Muhît?!
(Âşiyân kuş yuvası demek. Tevfik Fikretin evine de aşiyan derler. Ama bülbüller Yahya Efendiye daha çok yakışıyor)
