Yoksa dünyada olmayanı mı arıyordu?
İnsanlarla barışmak iyiydi.
Sol elini cebinden çıkarıp kulağını kaşıdı. Kadın,
- Sizi tanımıyorum, dedi.
Buna verilecek karşılık belliydi: “ Öyleyse tanışalım,”
Sizi bekleyenler vardır. Rahatsınız. Hem ne kolay rahatlıyorsunuz. İçinizde boşluklar yok.
Neden ben de sizin gibi olamıyorum?
Bir ben miyim düşünen? Bir ben miyim yalnız?
Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz.
Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır…
Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor.
Sayfa 76
Bazen, görünür bir sebep olmadan insana önünden geçtiği yapı, bir sokak köşesi, üstünde oturduğu sandalye hayatında önemli bir yer tutacakmış gibi gelir.
Sayfa 47Kitabı okuyor
Neden insanlar durup gülmüyorlardı?
Sayfa 47Kitabı okuyor
İnsan yalnızca söylediklerinden değil, sustuklarından da sorumludur.
Arkadaşlarla anlaşamıyordum. İnsanların kaçınılmaz ikiyüzlülüğünü görüyordum. Bir gazozluk dostlar!