Deliğin en dibine düşmüş gibiyim, aşırı derecede acı çekiyorum ve tüm hayat enerjim tükenmiş durumda. İçimi yakıp kavuran bir ateş var ve ne yaparsam yapayım söndüremiyorum. Gözlerimdeki yaşlar sel olmuş, yüreğimdeki yara her geçen gün derinleşiyor. İçimde bir fırtına kopuyor, feryatlarımı duyan yok.
Hayatın benim için ne kadar acımasız olduğunu
Öyle bir son ki bu...
Çabalamanın bir şey ifade etmediği yer
Kabullenişlerin olduğu yer
En içini acıtansa kendine boyun eğmiş olmak
Halbuki
Yarım bırakmak değil
Başlayamamak bu
Sonunu bildiğin için tekrar yapmamak
Pes etmek belki sizin dilinizde
Ama benim bütünü oluşturan varlığımda
Sadece ruhumdan koparılan vazgeçişler
Gitmeyeceğim bir adım daha öteye
Ama artık geri gelmek yok
Ben içimdeki küçük çocukla
Bir banka oturmuş gelip gideni izleyeceğim
Beni görmemelerini içten içe umacağım
Ve bir gün...
çicekçi abla bana çicek satmaya çalışırken :)
"Yok, yok, deme bakayım! Senin gibi bir aslanın nişanlısı, gizli sevgilisi olmaz mı hiç? Kaç gözü yaşlı kız senin için cayır cayır yanıyordur kimbilir?"
Ben ölüyüm
Şimdi bir ölüyüm ben, bir ceset, bir kuyunun dibinde. Son nefesimi vereli çok oldu, kalbim çoktan durdu, ama alçak katilim hariç kimse başıma gelenleri bilmiyor. O ise, iğrenç rezil, beni öldürdüğünden iyice emin olmak için nefesimi dinledi, nabzıma baktı, sonra böğrüme bir tekme attı, beni kuyuya taşıdı, kaldırıp aşağı bıraktı. Taşla önceden kırdığı kafatasım kuyuya düşerken parça parça oldu, yüzüm, alnım, yanaklarım ezildi yok oldu; kemiklerim kırıldı, ağzım kanla doldu.
Demek ki insan, yaşıyorsa nasıl olsa iz bırakıyor, bir zeytincinin paslanmış tabelasında bile olsa. İlla birilerinin kalbini dağlamanın lüzumu yok iz bırakmak için demek ki.
Sayfa 14Kitabı okudu
"Fakiriz diye yaşamaya hakkımız yok mu sanki."
İnsanın, gerçekten var olduğunu ve ruhumuzun gerçek bir kendilik olduğunu hissettiği zaman içinden geçenleri tarif etmesi çok zor-o kadar zor ki, bunu insanlara ait hangi sözcüklerle yapabilirim, bilemiyorum. Hissettiğim gibi ateşim mi yükseldi, yoksa bir hayat uyuru olmaktan gelen ateşin etkisi birdenbire üzerimden mi kalktı,
"Benim adım Bay Bugün," dedi Bay Bugün. "Biz üç kardeşiz. Bay Dün, ben ve Bay Yarın. Bay Dün bir süre önce dünyamızı terk etti ve bir daha hiç gelmeyecek, Bay Yarın ise hep geleceğini söylüyor, ama ortalıkta yok. Bu yüzden üçümüzden birini dost edinmek isteyen, benimle dost olsun. Çünkü kardeşlerimin dostlukları ya özlem ya da sonu olmayan bir bekleyiş demektir."
Sayfa 187Kitabı okudu
