İşlerin geldiği noktaya bakılırsa artık neyin iyi neyin kötü
olduğu bile belli değil...
Hepsi bir varmış, bir yokmuş. İyi gün de kötü gün de düş gibi geçip gidiyor.
«Büyüklerimiz, "Gelin size bir masal anlatayım," dediği zaman bunu istemediğini söyleyen çocuk olabilir mi? "Bir varmış, bir yokmuş," diye başladığında hayatımızda yepyeni bir kapı açılır, bir macera başlar.»
Sayfa 268
Son
Ölüm yatağa döndü, adama sarıldı, o hiç uyumazdı ama bu kez daha ne olduğunu bile anlamadan uyku gözkapaklarını yavaşça örttü. Ertesi gün hiç kimse ölmedi.
Bir varmış bir yokmuş...
... Düne kadar varlığını bilmiyordum. Bugün de yokluğunu öğrendim sizden.📚
Peki kendisini kozasına hapseden ve kapıyı ören ipekböceğinin ölüm anı hangisiydi, bir ölümden yeni bir yaşamın doğması nasıl olabiliyordu acaba, kelebeğin yaşamı böceğin ölümünden mi doğmuştu, yoksa kelebekte yaşadığına göre ipekböceği hiç ölmemiş miydi.
Sessiz kalmış olmak daha iyi olurdu, çünkü sözcükler genelde söyleniş
amaçlarının tam tersine hizmet ederler, bu durum bazen öylesine
çarpıcı bir hal alır ki söz konusu adamlar ya da kadınlar, "Ondan
nefret ediyorum, nefret ediyorum" , derler, binbir yemin ederler ve
daha sözleri bitmeden gözyaşlarına boğulurlar.
Sayfa 200Kitabı okudu
Adam bekledi, kadın gelmedi, kadın bekledi, bu kez de adam
görünmedi ama işin temeline indi ve şu yargıya vardı, aramızda
kalsın ama, şüpheci ve kuşkucu davranırsak böylesi bir hayal
kınklığının örneğin bir bacak kırılmasından daha kötü olmadığı
sonucuna varırız.
Sayfa 200Kitabı okudu