Ağaçlar bize ne söyler
Musa aleyhisselam ve ailesi Medyen'den Mısır'a doğru yola çıktıklarında Tur Dağı'nın eteklerinde konakladılar.
Geceydi, hava soğuktu. Derken dağın tepesinde, karanlığa delip geçen bir ışık göründü. Bu, bir ateş olabilirdi,
"... Ailesine' Siz durun!' dedi.' Ben bir ateş gördüm. Belki size bir haber getiririm; yahut o ateşten bir kor getiririm de ısınırsınız. '" (Kasas Sûresi, 29)
Ve ışığa doğru yürüdü. Dağa giden yol, Kutsal Tuva Vadisi' nden geçiyordu.
Musa Nebî (as) oraya vardığında, o kutlu mekanda yer alan vadinin sağındaki ağaç tarafından nida olundu:
" Ey Musa, Ben Âlemlerin Rabbi olan Allah'ım. "(Kasas Sûresi, 30) Ve Musa Nebî'ye (as) peygamberlik böyle verildi.
Ne zaman çiçek açmış yahut meyveli bir ağaç görsem, Kutsal Tuva Vadisi' nin sağındaki o ağacı hatırlar ve Allah'ın büyüklüğünün gereği olarak, izzet ve azametine, dalları ışıl ışıl yanan bir ağacı sebep kılıp perde ederek, Peygamberine nida ettiği gibi, biz sıradan kullarına da - bir bakıma- türlü türlü ağaçların arkasından nida edip seslendiğini hayal ederim.
Yeryüzünün bu bağ ve bahçelerinde gezip dolaşırken kiraz ağaçlarının, şeftali ağaçlarının, mis kokulu ıhlamur ağaçlarının, ballı incir ağaçlarının, tatlı dut ağaçlarının, hoş elma ağaçlarının, dalları yerde iğdelerin, serin gölgelikli salkım söğütlerin ve ulu çınarların "tarafından" çok değil azıcık dikkatle ve kalbinin kulakları ile dinleyiversen, aynı nidanın geldiğini işitirsin: "... Ben Âlemlerin Rabbi olan Allah'ım."
SABUN KOKUSU ( ÖYKÜ )
Bir saniye abi, “ recep abi iki çay vardı bizim”
-Çaylar geldi, çayın içine attığı attığı iki küp şeker karışırken çayın demine, kaşığın bardaktan çıkardığı şıngırtılı müzik eşliğinde anlatmaya devam etti,
”ev sahibi aradı işte, gelin bakın alacağınız bişi varsa gelin alın, ben bizimkilerle konuştum, babam dedi gidin bir bakın bakalım, en
