Ne gitmeyi biliyorum ne kalmayı. Ne ölmeyi becerebildim ne yaşamayı.
Sayfa 94 - Romanoku yayınları 1. BaskıKitabı okuyor
Yasakları sevmem ama annemi severim. Dediklerini yaparsam o da beni sevecek.
Sayfa 92 - Romanoku yayınları 1. BaskıKitabı okuyor
Ve şu vecize hala geçerlidir: Aşkın olduğu yerde, er ya da geç ayrılık vardır.
Sayfa 305Kitabı okuyor
"Rumi diyor ki aşk dışarda bulunan bir şey değildir. İçeriden gelir. Tek yapmamız gereken içimizde bizi aşktan alıkoyan engelleri bulup kaldırmaktır."
Sayfa 279Kitabı okuyor
İnsan yalnız doğar,yalnız ölür.
Ona Elif adını koyarken Elif gibi dosdoğru bir insan olsun diye düşünmüştük; öyle de oldu. Adının sırrıyla da Elif gibi "Bir" olan Allah'a hep kul oldu. Elif adı, ebcet hesabında "bir" rakamıyla karşılanır. Büyüklerimiz der ki Elif noktalardan, diğer harfler de Eliften meydana çıkar. Bütün varlıklar Allahtan, bütün harfler Eliften meydana çıkar.
Sayfa 61Kitabı okuyor
İnanç dediğin bireysel, kişisel, içedönük ve ömür boyu süren bir seyrüsefer değil miydi?
Gençken insan aşkın sonsuz olacağına inanır.
Düşününce ne tuhaftı aslında; anlar akıp gider, yürekler katılaşır, bedenler yaşlanır, yeminler unutulur ve en güçlü inançlar bile sarsılırken, gerçeği iki boyutlu temsil eden ve dolayısıyla yalandan ibaret olan bir fotoğraf hiç değişmeden kalabiliyordu, sonsuz bir sadakatle.
Anne dediğin, bütün huzurlu vadilerini, durgun göllerini ve yüce dağlarını avucunun içi gibi bildiğin, keşfedilmiş bir toprak parçasıydı.