Öyrənilmiş çarəsizlik
Bir gün bir turist Afrikaya gəlir. Görür yerli qəbilədən birisi fildən enib onun boğazındakı ipi kiçik bir dirəyə bağlayır. Turist yanındakı tərcüməçidən soruşur:
- Nəyə görə fili dirəyə bağladı ki? Fil həmin dirəkdən 10 dəfə böyükdür. Bircə dəfə dartsa dirəyi kökündən çıxara bilər. Dirək məndən də kiçikdir ki, elə mən də onu qoparardım.
Tərcüməçi özü də təəccüblənir. O da dirəyin nə qədər nazik və davamsız olduğunu görüb bunu qəbilə adamından soruşur. Qəbilə adamı yaxınlaşıb fili sığallayır sonra isə deyir:
- Bu fil balaca olanda mən onu bu dirəyə bağlayırdım. Balaca olanda, o illərlə bu dirəyi dartıb yerindən qoparmağa çalışırdı. Amma o vaxtlar çox balaca idi, dirəyi qoparmaga gücü çatmırdı. Indi güclüdür, bircə dəfə dartsa dirəyi yerindən qopara bilər. Amma o, taleyilə çoxdan barışıb. Artıq inanıb ki, bu dirəyi qoparmaq olmur. Mən də onu rahatca bağlayıb gedə bilirəm..
Sayfa 2Kitabı okuyor
Bindörtyüz şu kadar sene evveldi;
Mekke'ye Yemen'den bir düşman geldi.
Çil yavrularından çokluk ordular,
Kâbeyi yıkmaya geliyordular.
Önlerinde bir fil vardı, kocaman...
Ot bitmez çöllerde bir sel ki, yaman.
Kureyş, yeryüzünde en soylu oymak,
İbrahim Peygamber neslinden yumak,
Dağlara çekildi hâli görünce.
Ev, Allah'ın Evi, bütün düşünce...
Dediler: Kâbeye sahibi kefil!
Birden birşey oldu, yere çöktü fil.
Ebabil kuşları... Gök benek benek...
Olur... Elverir ki, Allah ol desin:
Küçük serçe koca kartalı yesin!
Derya derya ahenk, dalgalarında,
Minicik birer taş, gagalarında,
Düşmanın üstüne kuşlar üşüştü.
Her taş bir askerin başına düştü.
Ölen, kaçan, çığlık, nâra, kıyamet!
Keremli Mekke'de, derken selâmet...
Fil tarihi, işte oluş, sene bir!
Bindörtyüz şu kadar evvel, gene bir!
Olive çömelip kucakladı köpeği. Freddie yüzünü yaladı Olive'in. Kızın gözünden tek bir damla yaş aktı, köpek onu da yaladı. Böyle anları öyle çok yaşamışlardı ki. Olive ne zaman düşse, ağlasa veya hiç tanımadığı annesini düşünse, ne zaman ki kendini kaybolmuş, tek başına ya da sadece üzgün hissetse, Freddie'nin hor hor soluduğunu, onunla birlikte ağladığını, yanına sokulup onu sıcak tuttuğunu hayal ederdi.
Sayfa 135 - Can ÇocukKitabı okudu
Dedem günümün gri kısımlarını silip onları renklere boyuyor.
Sayfa 98 - Can ÇocukKitabı okudu
Yukarıdan her şey derli toplu ve renkli görünüyordu, ama aşağıda, ağaçtan inip de evde bir fille yaşamaya başladığınızda, hayat birazcık gri, birazcık düzensizdi. Olive annesinin orayı sadece yukarıdan görebildiğini umdu. Ve sadece renkli kısımları.
Sayfa 59 - Can ÇocukKitabı okudu
Aşağıdaki bahçeye, yaşadığı dünyaya baktı ve annesini düşündü. Dedesi annesinin yukarıdan onlara baktığını söylüyordu hep. Annesinin de bunları görüp görmediğini merak etti.
Sayfa 59 - Can ÇocukKitabı okudu
Baban bisikletini hiç tamir etmeyecek; sen babanı tamir etmedikçe.
Sayfa 26 - Can ÇocukKitabı okudu
Bak, benim babamın çok büyük bir üzüntüsü var. Hem de çok uzun zamandır. Sürekli peşinde dolaşan büyük, gri bir fil gibi hayal ediyorum üzüntüsünü. Gördüğüm şey bu işte."
Sayfa 25 - Can ÇocukKitabı okudu
Olive gülümsedi, belki gülümsemek bulaşıcıdır diye umuyordu.
Sayfa 10 - Can ÇocukKitabı okudu
Ne acıdır bir anne-baba için çocuğuna bez çalmak zorunda olmak ve ne acıdır bir ülke için, geleceğini çalıntı bezlerle büyümüş gençlere emanet etmek zorunda olmak.
Sayfa 31
