Çok iyi tanıdığınızı sandığınız birinin sizi yanıltması ne acıdır. O anı bu gerçeği anladığınız anı ömür boyu azalmayan bir şaşkınlıkla hatırlarsınız…
Sevdiğinin seninle aynı şehirde soluk alıp verdiğini, güldüğünü, ağladığını, yani yaşadığını biliyor olmak az şey mi?
"Çok iyi tanıdığınızı sandığınız birinin sizi yanıltması ne acıdır."
Elinde tuttuğu şeyin bir şeker kâsesi olsa da çok sıkılınca kırılabileceğini ancak parmaklarından akan kanı görünce anladı.
Zaman, eşyanın sahibinden yana çalışır çünkü. Hafızanız bilge bir yürek gibi onun iyi yanlarını öne çıkarır, büyütür. Hatta üzerine iyi bir cila atarken bu arada değişip mükemmelleşen sadece kaybettiğiniz kişi değil onun bir zamanlar görmeye katlanamadığınız lambası da olur. Sakat bir vefa duygusu boynunuza asılır yaşadıkça...
