Ahmet Telli
SOLUK SOLUĞA
Hep yanıldı ve yenilgilere uğradı
Ama atıldı yine de serüvenlere
Vakti olmadı acıların hesabını tutmaya
Durup beklemeye, geri dönmelere vakti olmadı.
Yangınlarla geçti ömrü ve hep yalnızdı
Yabancı
(...)
“Bir at,” dedi yabancı. “Nereden bir at alabilirim?”
“Buradan alamazsın,” diye iç çekti ihtiyar.
“Burada bütün atlar öldü. Hancıyı bul. Dümdüz git, komşu kasabada.”
Yabancı yükünü omzuna savurdu ve pis kokulu su birikintisine dalıp çıktı.
Buranın havası gerçekten bir acayip, diye düşündü.
Aşağı vurup iki çitin ortasından
Dedalus KitapKitabı okuyacak
Kalpten ağır ne taşınır
Yolların ruhu olan bu varlığımda..?
Dalgalar... Bütün bir denizi taşır..
Cılız atlar gibi köpürerek...
Desem,bende öyle taşırım bu kalbi,
Geçtim sandığım bu denizlerden,
Aştım sandığım dağlardan
Bir daha... Öteki çoban gibi
Kendi kırlığımda... Ve dalgalarımda...
Ne kadar dokunaklı söylesem
Anlatamam bu gezgin halimi.
Bir kapı kapanır bir kapı açılır
Yalnızlıktan yalnızlığa
Düşlemiş oldum bir kere
İçimdeki denizde yüzerek
Varmayı karşı kıyıya.
