Aklınızı başınızdan alacak bir insan avı Doğan güneş karardığında, Geçmiş, çıplak bir kılıç gibi keskinleştiğinde, Japonya artık bir anı değil, kâbus olduğunda,Kaiken’in zamanı gelmiş demektir.
“Ne mutlu acı çekenlere: göklerin krallığı onlara ait.”
Saat sabahın dördü olmalıydı. Paris ılık, durgun, donuk suları olan bir göl gibi dinleniyordu. Tüm canlılığını kaybetmiş hayalet bir kent... Aynı zamanda, bu terk edilmişlik şehri daha da dokunaklı kılan basit ve yalın bir varlık kazandırıyordu.
Bazı polisler bilgilerin olgunlaşmasını beklerdi.
O ise, parmakları yansa bile demiri sıcakken döverdi.
Mersch..
Bazı polisler bilgilerin olgunlaşmasını beklerdi.
O ise, parmakları yansa bile demiri sıcakken döverdi.
Sayfa 212
Felsefi anlamıyla varlık, her türlü bireysellikten uzak bir şekilde hayatını sürdürüyordu.
Beni şaşırtan, yaşamın içindeki ölümün korkunç haksızlığı değildi. Tam tersine. Ne dereceye kadar yaşamın ölümün bir parçası olduğunu, ne dereceye kadar yaşamın küçük bir parantezden ibaret olduğunu anladım. Hiçlik okyanusunda küçük bir erteleme.