Umutsuzluk tutsaklığın gıdasıdır. Umutsuzluk köleliğin anasıdır. Umutsuzluk yüreğin yıkımıdır.
Sayfa 192 - Yapıkredi yayınlarıKitabı okudu
Ah kapitalizm…
İnsan kavmi hem insanlığın, hem de dünyamızın bir felaketi oldu. İnsan kavmi bu alışveriş işine başladıktan sonra insanlığından çıktı. Yeryüzünde her şeyi aldı sattı. Toprak aldı sattı, toprak topraklıktan çıktı. Su su olmaktan, orman orman olmaktan, gökyüzü gökyüzü olmaktan çıktı. Yakında ayı, yıldızları da alıp satacaklar ve yıldız yıldız olmaktan, ay ay olmaktan çıkacak.
“Soylu kardeşlerim, tanrı kimseyi insanın düştüğü yere düşürmesin, insanoğlu bezirgan olduktan sonra her şeyi alıp sattıktan sonra, insan olmaktan da çıktı. Yüreği alıp sattı insanoğlu, yürek yüreklikten çıktı. Aşkı, sevgiyi, dostluğu, kardeşliği, barışı, arkadaşlığı, kandaki sıcaklığı, güzelliği alıp sattı insanoğlu, insanoğlu insanlıktan çıktı, oburlaştı. Biriktirme hastalığına tutuldu.
Sayfa 82Kitabı okuyor
“Biliyorum, ben de biliyorum şu insan yaratığının her şeyi berbat ettiklerini. Tanrı hiçbir yaratığı onlara benzetmesin. Onlar gibi, tanrı hiçbir yaratığı ölüm karşısında delirtmesin. Biliyorum, onların işi doğumlarından ölümlerine kadar kendilerinden, ölümden, gerçeklerden kaçmak. Ve bu kaçıştan, korkudan dolayı önlerine ne çıkarsa yok etmek…”
Sayfa 79Kitabı okuyor
İçindeki bu duyguyu önceleri anlamadı. Bırakıp giderim ulan, diye bağırdı.
Ağaçlar, sular bu ışık içinde yuvarlanan, balkıyan, şavklanan. Ve birden ışık selinin üstünde şimşek gibi, bir ustura gibi keskin bir mavi sel, yalazlayarak, çakarak ışık selinin üstüne inen mavi, keskin çizgiler, kesen…
Kuşlar gökyüzünde, ıhırcık karanlığı delmiş ışık selinin, mavi ustura şimşeğinin üstünde kanat kanada… Ve yerdeki yaratıklar, yan yana, üst üste, kamaşmış gözleriyle… Ve insanlar olan bitenden aptallamış…
Sayfa 76Kitabı okuyor