“İnsanlık öldü. Belki de hiç yaşamamıştı. Belki de benim insanlığım diye bir şey yoktu. Ben hücremde yanlış hayallere sürüklenmiştim. Korkaklığımı insanlık sanmıştım. Yalnızlığı insanlık saymıştım. Batıda böyle şeylere önem vermiyorlar albayım. Biliyorlar bütün bunları: İnsanın ruhunu okuyorlar. Fakat onlar da mutlu değil albayım. Ne var ki, boş hayallere kapılmamayı biliyorlar."
Sayfa 260Kitabı okudu
Derler ki hamam böceği, evli çiftler mutlu uykularındayken, yatak odalarının perdelerinde gezermiş. Aslında bütün cadılar, hamam böceği kadar küçük yaratıklarmış. Bütün ecinni tayfası ve ecinni kaptanı, hamamböcekleri ve mutluevlilerinyuvalarınıyıkıcı cadılar, biz uyurken yeraltı faaliyetinde bulunurlarmış. Herkeslerin kulaklarına fısıldarlarmış: Senisevmiyorsevseydi sen kitap okurken sırtını çevirip uyumazdı; senisevmiyorsevseydi sen o filmi anlatırken, ceketinin dışına çıkan gömlek yakasını düzeltmezdi; senisevmiyordusevseydilerin bütün çeşitlemelerini uygularlarmış. Bu konuda, tahtakurularından bile yararlanırlarmış. Tahtakurusunun salgısında bile, seni sevmiyordusevseydiden varmış.
Hayattaki önemli amaçlarımızdan bir tanesi hayatımıza değer katmak, güzelleştirmek ve mutlu olmak değil mi ? Evet. Peki bunu oturan insanları yukarı çekerek yapabilir miyiz ? Cevap; bu mümkün değil. O yüzden 3'e ayır. Destek olacakların ,keyif alacakların, ve seni yukarı taşıyacaklar. Bu sana ilk ipucuydu. seni daha çok güçlü yapacak ve bulunduğundan daha iyi bir noktaya taşıyacak insanlar bul.
Mutlu Olmayı Ertelemeyin
Oğuz Atay’ın da dediği gibi;
Provası yok hayatın.
Ne yeniden yaşamak mümkün, ne de
yaşadıklarını silebilmek. Her şeyin
zamanı, yaşadığın o andır. Mutlu olmayı ertelemeyin. Çünkü canınız istediği zaman
ölmeyeceksiniz…
Oğuz Atay
“ Safter Bey, size kadın kalmadı. Kendinizle başbaşa kalınız.”
“Sersem.”
Metin: “Buraya ısınmaya başladım.”
“Elbette ısınacaksın. Hepimiz bu vatanın çocuklarıyız. Hepimiz vergilerimizi ödüyoruz. İnsanları ayıran duvarları yıktık. Elbirliğiyle bizi mutlu yarınlara götüren bir anlayışın kurulmasına hizmet ediyoruz. İçelim.”
Hayatımda mutlu günlerim olmuştu elbette, ama mesele sadece mutluluk değildi.
Önemli olan yaşadığını, hayatın bir anlamı, bir değeri olduğunu hissetmekti.
Nursel Hanım, yalnızlıktam ve ümitsizlikten kurtulmak için çalışmak, insanlık sevgisini eserlere dökmek gerektiğini anlatıyordu. Kaybedilenlerin acısı ancak böyle hafifliyordu; kocası yukarda, kendisi burada mutlu bir düzeni sürdürmek, bilimin ve sanatın yüksek heyecanlarını duymakla görevliydi.