Önceleri ölüm ilanlarını yalnızca benden daha kısa yaşayanlara nispet yapmak için okurdum, ama şimdi bunun bir anlamı olmadığını düşünüyorum, çünkü hepimiz yalnızca bir an yaşıyoruz ne de olsa.
Sayfa 17 - Jaguar Kitap, 2. Baskı: Aralık 2014, İstanbul - Norveççe Aslından Çeviren Deniz CanefeKitabı okuyor
Boykotun gösterdiklerinden
Aylardır boykot denen bir olguyla beraber yaşıyoruz (bir kısmımız). Boykot üzerine çokça konuşuldu zaten önemi, stratejisi vs. Ne kadar tesir etti bilmiyorum açıkçası, bazen şirketlerin borsa değerlerinin düştüğünden falan bahsedildi, değişik veriler önümüze serildi umarım doğrudur o gördüklerimiz. Mevzu somut zeminde ticaret olduğu için yüzlerce farklı alanda uygulanmaya çalışıldı haliyle. Teknolojisinden makarna çeşitlerine kadar. Ancak çevremdeki insanların birçoğunun -bunlar içerisinde namazında olanlar dahi var- öyle bizler gibi sıkı sıkıya sarılmadığını da gözlemliyorum. Herkesin kendi ameli diyecek bir şey yok. Benim dikkatimi çeken nokta hiçbir alanda boykotun kitap alanı kadar etkili olmadığında. Boykot sayesinde kitap sitelerine özür dilettirildi, bağış yaptırıldı, yayınevleri yazarlara peşkeş çekti. Diğer hiçbir alanda bu denli ciddiyetle somut adım atıldığını hatırlamıyorum. Bu olanlar bize ülkede okuyan kesimin ciddi bir bölümünün bizim cenahtan ya da bizimle benzer dertleri paylaşan insanlardan oluştuğunun indirekt bir göstergesi aslında. Sallıyorum doritos yeme oranı 1/10 ise kitap okuma 5/10 gibi düşünebilirsiniz. En doğrusunu Allah bilir tabi
Ne kadar güzel ifade etmiş...
Sevdiğimizi öldürürüz...
Gerisi zaten hiç yaşanmamıştır. Kimse bu kadar yakın değil, başka kimse kimseyi bu denli yaralamaz. Unutkanlık, yokluk, hiçlik...
Sevdiğimizi öldürürüz.. başkasının ciğeriyle boğulmaya verdiğimiz sondur bu. Ne tek bir nefes yeter ikimize de ne de toprak kabul eder iç içe geçmiş bedenlerimizi. Yaşıyorum işte küçük bir umut
"Peki tablosunu neden sergilemiyorsun?" diye sordu Lord Henry.
"İstemeden de olsa, şu garip sanatsal tapınma halini tabloya yansıttım da o yüzden. O bu durumun farkında değil; ona hiçbir şey söylemedim. Hiçbir zaman bilmeyecek de. Ama dünya alem anlayacaktır; çırılçıplak ruhumu meraklı sığ bakışlara meze etmeye hiç niyetim yok. Yüreğimi mikroskop altına yatırmalarına izin vermeyeceğim. O tabloda benden çok şey var Harry, hem de çok!"
"Şairler senin kadar prensip sahibi değil. Kitaplarının yayımlanabilmesi için tutkunun ne kadar işe yaradığını bilirler.
Şimdilerde kalp kırıklığı kim bilir kaçıncı baskısını yapıyor."
"Ben de onların bu yönünden nefret ediyorum!" diye haykırdı Hallward. "Bir sanatçı güzel eserler yaratmalı ama bu eserlere kendi yaşamından bir şey eklememelidir. İnsanların sanata bir çeşit otobiyografi muamelesi yaptığı bir çağda yaşıyoruz. Soyut güzellik anlayışımızı kaybettik. Bir gün tüm dünyaya göstereceğim soyut güzelliğin ne olduğunu; bu yüzden de hiç kimse Dorian Gray tablomu görmemeli."
Dün ile yarının hatta birkaç saniye öncesi ya da sonrasının gerçekliği ne kadar gerçek şu anda? Belki de hepimiz rüyalar içinde rüyalar görüp onları yaşıyoruz. Rüya gördüğümüzde de o an gerçek gelmiyor mu bize? Belki de hepimiz birinin rüyasıyızdır da huzura kavuşmak için onun uyanmasını bekliyoruzdur.
Sayfa 150Kitabı okuyor
Sanma ki, ne kadar ıssız bir yerde yaşıyoruz diyerek konuğumuza kendimi acındırmaya çalışıyorum. Tam tersine, ben düşünen bir insan için ıssız yer diye bir şeyin olmadığı kanısındayım.
Yaşamak, suyun içinde olmanın ta kendisi. Belirsizlikle çevrelenmiş halde, ne taraftan hangi dalganın geleceğini bilemeyerek, suyun içinde neler olabileceğini tahmin edemeyerek, zeminin nerede nasıl olacağını öngöremeyerek yaşıyoruz. Fakat denizde olmakla ilgili tek mesele, belirsizlikle baş edebilme kapasitesi değil.
Acıyı kaldıramadığımızda
Sayfa 58Kitabı okuyor
