Ardıçlarla kaplı düzlüğü ve güneşin altında parıldayıp duran o sarı başlı, pembe başlı, mor başlı dikenleri geçip kırk beş, elli dakika daha yürüdü sonra; soluk soluğa gitti, birazcık dinlenebilmek için büyükçe bir meşenin gölgesine oturdu. Dallardan dökülen yaprak hışırtılarının içine oturmuş gibi oldu aynı zamanda. Otururken elini uzatıp orada otlara da dokundu usulca ve onları incitmekten korkarcasına, nazik bir şekilde defalarca okşadı. Taşlara da dokundu sonra, toprağa da dokundu ve yerkürenin nabzını ölçer gibi, elini bir vakit öylece tuttu toprağın üstünde.
Sayfa 183Kitabı okudu
Kara Gün Dostu
biliyorum
matarada su
torbada ekmek
ve kemerde kurşun değil şiir
ama yine de
matarasında suyu
torbasında ekmeği
ve kemerinde kurşunu kalmamışları
...
kalın karın altındaki kara toprakta
sarı saçlı
mavi gözlü
bir güzel uyur
bu güzele bahar derler bizim bozkırda
...
Sayfa 47 - Bilgi Yayınevi.
![Selîm Gök[h]an](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F1266784_1716810810_ALLmw.jpg){kind=small}
Dava Şuuru!!!
İslami mücadelenin eşsiz karargâhlarından birisi de kahve-hanelerden çıkarak Allah'ın davasını omuzlayan ve İhvan-ı Müslimin'i kuran altı kişinden birisi olan Hasan el Benna'nın dava arkadaşı İsmail'in evi idi. Sadi Havva anlatıyor: İsmail evlat hasretiyle yanıp tutuşan ve dokuz seneye ya-kındır çocuğu olmayan bir dava adamıydı. En sonunda Allah ona bir kız çocuğunu nasip etti. İsmail, kızına yılların da hasretiyle Ruhiye adını verdi. Kız çocuğu, bir müddet sonra amansız bir hastalığa yakalandı. İhvan ilk kurulduğunda bu altı kişilik ekip, Hasan el Benna'nın öncülüğünde her hafta bir evde ders yapıyor, ümmetin sorunlarını konuşuyor ve kararlar alıyorlardı. Bir akşam İsmail'in evinde toplandılar, ders yaptılar, kararlar aldılar. Dersin sonunda İsmail, dava arkadaşlarına tatlı ikramında bulundu. Hasan el Benna ve arkadaşları evden ayrılırken İsmail, Hasan el Benna'nın elinden tutup: "Üstad, arkadaşlara yarın cenazeye gelmeleri için haber verir misin, kızım öldü." dedi. Hasan el Benna: "İsmail kızın ne zaman öldü." deyince İsmail: "Üstad biz içeride toplantı yaparken." dedi. Hasan el Benna: "İsmail bize niye haber vermedin, biz içeride tatlı yedik." deyince İsmail: "Üstad, kızım öldü; davam değil."
