...çünkü aşk ile ölüm arasındaki benzerlikler değil, her ikisinin de bizi gerçekliğini kavrayamamaktan, elimizden kaçırmaktan korktuğumuz kişiliğin sırrını daha derinlemesine sorgulamaya itmeleridir. Swann'ın aşkı da öylesine ilerlemiş bir hastalıktı.
Sayfa 311
Swann, bu aşkın kapsamı hakkında doğrudan bir bilince sahip değildi şüphesiz. Onu ölçmeye çalıştığında, bazen bu kapsam çok daralmış, hatta yok denecek kadar ufalmış gibi geliyordu ona; mesela bazı günler, Odette'e aşık olmadan önce, o anlamlı yüz hatlarını, solgun cildini pek beğenmediğini, hatta neredeyse iğrenç bulduğunu hatırlıyor, yine
Sayfa 317
Bilmek her zaman engelleyebilme imkânı sağlamaz; ama hiç değilse bildiğimiz şeyleri, avcumuzun içinde tutamasak da zihnimizde kullanıma hazır bulundururuz ve bu da bize, üzerlerinde hâkimiyet kurduğumuz yanılgısını yaşatır.
Sayfa 125 - CAN YAYINEVİ
Başkalarının ne düşündüğünden bana ne?
YAPI KREDİ YAYINLARI
“Akşamın yeniden doğacak acılarını unutturan, mutlu gündüzler de yoktu.”
net ben :d
-proust/ kayıp zamanın izinde
swann'ların tarafı/ swann'ın bir aşkı-II
Hoşuma gitmeyen, gönlüme uymayan bir kadın uğruna yaşamımı harcamışım, ölmek istemişim, en büyük aşkımı yaşamışım!
Yaşamımızda ilgimizi çeken şeyler öyle çoktur ki, aynı durum içinde, daha var olmayan bir mutluluğun ilk adımlarının acısını çektiğimiz bir üzüntünün ağırlaşmasına eşlik etmesi pek de ender bir şey değildir.
Bizi bazı kimselerle karşı karşıya getiren rastlantılar bizim onları sevdiğimiz zamanlara uymayıp onları aştıkları, daha bu zamanın başlamasından önce oluşup bitmesinden sonra yinelenebildikleri için, ilerde hoşlanmaya başlayacağımız bir yaratığın yaşamımızda ilk belirtileri sonradan bir başlangıca, geleceğe ilişkin bir belirtiye dönüşür.