(…)tutulduğumuz yerlerin her biri psikoterapidir. Bizi tutan, bir arkadaşımız da olabilir, bir kitap da, bir şiir, bir roman da, bir yürüyüş de, sevgilimiz de, sevişme de, okuduğumuz ya da yazdığımız bir satır, bir düşünce de; bu fark etmez. Önemli olan, tutulma tecrübesinin yaşanıp yaşanmadığıdır.