Ben biraz içimi dökeceğim…
Çok korktum ben bu seriye veda edemem diye. Edemedim. Daha yirmi beşinci sayfasında Nurşan “Birbirimizi mahvettik ve birbirimizsiz yapamadık. Anladım ki biz birbirimizi mahvetmeyi bile sevdik.” dediğinde kitabın mutlu biteceğine olan umudum “Bizim kaderimizde bin düğümle işlenmiş, karanlığın içinde ateş gibi parlayan acı verici bir ayrılık vardı.” alıntısı ile derin sulara gömülmüştü. Bu kitapta belki de en çok Korhan konuştu, serinin her kitabında bağıra çağıra nolur artık konuş diye yalvaran ben iki kitaptır lâl oldum. Açıp tekrar okuyamıyorum ben bu seriyi mesela, yapabilene saygı duyuyorum. Her okuduğumda nefes alamaz hale geliyorum, yazar bütün duyguları o kadar keskin işlemiş ki zaten alabilmek imkansız. Bin bir tane evren varsa her birinde şu seri yazılsa yine başkarakterleri Korhan ve Nurşan olurdu diyorum. Öyle içime işlemiş bu seri, öyle içerlemişim bu seriyi…
DaluykuBinnur Nigiz · Dokuz Yayınları · 2024120 okunma
Çekip gidiniz buralardan. Her yaşın uçurtmaları vardır
birinin ipini çekiniz
şimdi gözlerinizin ermediği bir yerden yeni bir ufkun başladığını
göreceksiniz.