Arjantin edebiyatı..nefis öyküler
Bir dikişte içilen kitaplardan biri bu. Ama dikkat! Hemen tüm öykülerin sonunda bir göz kararması, mide bulantısı, akıl tutulması, kalp sıkışmasından muzdarip arka kapağı çevirip bakıyorsunuz: Alkol oranı kaçtı bunun?
Hiç beklemediğim bir yerden vurdu beni Valeria Tentoni. Kitapla ilgili yorumları kitabı okumasan okumadığım için, bambaşka bir beklentiyle aldım elime. Bu kitap hayatın yumuşak tellerine basacak, usul usul konuşacak, ayaklarının ucuna basarak yaklaşacak sanıyordum. Ama yazar, Enriquez’in, Schweblin’in yunduğu göle girmiş, besbelli. Su soğuk.
Bitmiş bir aşkın ardından bir türlü doldurulamayan koca bir boşluğa sümüklü böcekler yığarak, beter bir suskunluğun ucunu bir kadının uzun siyah saçlarıyla dikerek, yaşadığının kenarlarına dokunamayan bir kızın hayatını burnundan getirerek varmaya çalıştığı bir yer var Tentoni’nin. Tek başımıza oynadığımız, kimselere izletmediğimiz birer temsil bu öykülerin her biri, kişisel felaketlerimizin mizansenleri.
Sekiz öykü. Hepsi aynı güzellikte değil kuşkusuz. Kelimelerden, ayrıntılardan tasarruf ederek kurduğu anlatım bazı öykülerin çok iyi öyküler olmasını sağlamışken, bazılarının havada kalmasına neden olmuş. Özellikle ilk öykü, Çilekler, belirsizliğin fazla kaçtığı bir öyküydü.
Ama, Saraylılar, Sümüklü Böcekler ve Gümüş Çekiç…muazzamdı. Okuru bol olsun dilerim.
Banu Karakaş ın özenli çevirisi
