"İvan İlyiç’ i üzen bir şey daha vardı. O da kimsenin ona yeterince acımamasıydı. Çektiği onca acıdan sonra biri ona hasta bir çocuğa acır gibi acısın istiyordu. Çocuklar gibi sevsinlerdi onu, avutsunlar, okşasınlar, başında oturup ağlasınlardı…"
Tolstoy'un yazmış olduğu dünya klasikleri arasında bulunan roman. Benim tavsiyeme ya da herhangi birisinin tavsiyesine ihtiyaç duyulmadan okunulması gereken hayli etkileyici bir eser. Romanda karakterin çok olağan bir hayatı ve yaşantısı olduğundan dolayı, sanki sizinde bu hayatın içinde yaşadığınız hissi yaratıyor. Sanırım ağır psikolojik etkisi var.
Bir insanın tüm yaşamı boyunca, "olması gerektiği gibi" yaşadığını düşündüğü hayatını, ölüm döşeğindeyken sorgulamasını anlatan kitap. İvan İlyiç, "olması gerektiği gibi" olduğu düşünülen bir hayat yaşamıştır, ancak ansızın gelen ölüm korkusu ona bu kusursuz olduğu düşünülen hayatı sorgulamaya iter.
