Kalbimi, ruhumu, bütün uzuvlarımı küle çeviren bir hikaye. İshak hayatını babasının onu yurda bıraktığı gece kaybedip kalan zamanını annesine olan özlemi ve babasına olan kırgınlığı arasındaki yolda hep başkaları uğruna yaşayarak geçirmiş. Jülide varlığın ortasındaki sevgisizliğin hiçliğinde sürekli kendini bulma gayesinde kovalamış hayatını.
“Düşerken”
Daha güzel bir başlık olamazdı bu kitaba. İki insanın birbirine tutunması, önyargıların önüne geçebilecek gerçeklerin insanların gördüğü her şeyden daha önemli olduğunun vurgusu. Kitabı okurken kalbimi bıraktım. Öyle hüzünlü, öyle çaresiz iki insanın hayal kırıkları yüreğinize dokunuyor.
Ruhuna eş birini bulduğunuzda hissettiğiniz o güven duygusu, sorgusuz sualsiz teslimiyete hazır olduğunuz o an. Birbirlerini bulduklarında bir zafere ulaşmış gibi hissediyorsunuz.
İçselleştirdiğim en güzel karakterlerden oldu İshak ve Jülide. Tıpkı onların birbirlerini bulduğu gibi zaman da bizim ruhumuza dokunabilen insanlara kavuşturur bizi.