Cenab Şahabeddin'in sözü ile "iyiyi iyi anlar, kötüyü herkes", ancak ben şu decadansta bir adım ileri gidip; iyiyi yeterince anlayacak, iyinin seyrelmesi ile beraber kötüye iyi denmesinin, en azından vasat sayılmasının artık devir vasatı olduğu kanaatindeyim. Ortaya bariz çok iyi bilinen bir kötü koyup onun bir parmak dışında kalanın cennet bahçesine koşar gibi kötülükten sıyrılıvermesi, günümüz terazisini, bu tek kefeli teraziyi tarif ediyor. Tartılacak kıymetlisi olanın vay haline.
Sayfa 84Kitabı okudu
Köhne fikirler paslanmış çivilere benzer; yerlerinden kolay kolay sökülemezler.
Cenab Şahabeddin
Sayfa 39Kitabı okuyor
Cenab Şahabeddin:
“…Anadolu'da başlayan Kurtuluş Savaşı'na karşı olumsuz tutumunu gösteren yazılarını Peyam-ı Sabah gazetesinde yayımlıyordu. Öğrencileri bu tutumuna tepki gösterince 1921'de okulu bırakmak zorunda kaldı. Kurtuluş Savaşı başarıya ulaştıktan sonra tutumunu değiştirdiğini gösteren yazılar yazdıysa da inandırıcı olamadı. Bundan sonra siyasetten uzak, yalnız bir yaşam sürdürdü.”
Sayfa 154 - Ana Yayıncılık
Cephemi varsın o solgun seneler soldursun
Yeni yıldız gibi doğdukça güzel her akşam
Gençliğin böyle benimken kocamam, hiç kocamam
Ruhum, ölsem bile ben, sen yaşayan ruhumsun
Seni zambak gibi gördükçe açık pencerede
Gül açar bahtımın evvelki hazanlık korusu
Genç eder ufkumu hülyalarımın genç kokusu;
Sorarım ak saçımın örttüğü yıllar nerede?
Gönlüme avdet eder her unutulmuş nisan
Ne zaman gençliğini yolda hırâman görsem
Eskiden pembe dudaklarda dağılmış bûsen
Toplanır leblerime, bir gece dargın dursan.
Doğuyor ömrüme bir yirmi sekiz yaş güneşi
Bir kuş okşar gibi sen saçlarımı okşarken
Koklarım ellerini gülleri koklar gibi ben
Avucundan alırım kış günü bir yaz ateşi.
Sesin işler gibi bir şûh kanat gamlarıma
Seni dinlerken olur kalbim uçan kuşlara eş
Gün batarken sanırım gölgeni bir başka güneş
Sarışınlık getirir gözlerin akşamlarıma.
Menfaat sandalyeye benzer: Başında taşırsan seni küçültür, ayağının altına alırsan yükseltir.
Hiç Sıkılmam Ki Ölmekten
Kapımda ayak sesleri
Hiç bitmeyen bir sevdaya nöbet tutuyor
Fakat bilmezler ki bu adam
Sebepsiz dışarı çıkmıyor.
Öyle ya
Ya siz sıkılacaksınız beklemekten
Ya da ben sıkılacağım sıkılmaktan
Fakat yine de bahsetmeyeceğim
Dışarıya çıkmaktan