Arseni Aleksandroviç Tarkovski
Çocuktum; hastalandım
Korkudan, açlıktan.
Çatlamış dudaklarımı
Kemirdim, yalandım sonra.
O serin, O tuzlu tat hala hatırımda.
Durmadan yürüyorum -daha ötelere, ötelere.
Kapının eşiğinde merdivene oturmuş ısınmaya çalışıyorum; Hummalı düşler içinde, sanki
Fareli Köyün Kavalcısı ıslığıyla beni nehre çekiyor,
Yürüdüm; sonra oturdum,
Sayfa 77Kitabı okudu
