Seni tekrar yazabilecek kadar gücüm yok, vedama hoşgeldin
Hiç sevmediğimi düşünürdün her zaman bu yüzden mi boşverdin?
Sana verecek bir kalbim kalmadı, üzgünüm ellerim boş geldim
Herkes sağ çıkabilmiş bu bataklıktan, geriye bi' ben kaldım
Bir tek seninle konuşamadım ama bütün kağıtlara dert yandım
Aramıza ördüğün şu duvarlardan çiçekler açıyor görmen gerek
Sana anlatacak çok şeyim var ama her şeyden önce dönmen gerek
Dünya sandığın kadar masum değil, masallarda adil kazanır
Seni sensizken çok anlattım ama eğer gelirsen tarih yazarım
Aynı filmi tekrâr izlemeyecektim kalbime söz dinletemedim
Benim hayallerim çok kırıldı gel, ömrümüz de yalan olsun
Zarar vermişiz sevgimize, seni kendimden bile kıskanmışım
Yazdıklarım hiç geri getirmemiş, nefret etmişim hırslanmışım
Mayıs ayının yağmurları yağıyor, yine kendi başıma ıslanmışım
İçimde herkesten karanlığım, uzaklaş gökyüzü hep mi siyahtan?
Yeterki ahirette karşıma çık geçtiyse hakkım haram olsun
Yıllar çok şeyi değiştirebilir yazdıkların da silinebilirmiş
Bazen kalmayı çok istesen bile yüzüne bakmadan gidilebilirmiş
İnsanı aşk değil gurur yakarmış, ne garip ben gururu yaktım
İnan ki olmayışın bile sorun değil, ben seni sensizken sevdim
Eskisinden de hareketliyim ama mevzu sen olunca duruldum artık
Belki de son kez yazıyorum artık, sana bahsedemem yorulduğumdan
Güzel seven bütün insanlar yine yanlış kalplere kanacaklar...
Ne işim var bu dünyada benim?
Artık ben iç dünyama dönüyorum
Orada hayal kırıklığına yer yok.
Vazgeçiyorum....
Bütün insanlığın önünde
eğilerek özür diliyorum.
Beni yanlışlıkla çıkardılar sahneye
Kalbimin atışının
yavaşlamasını istiyorum.
Yavaş yavaş atsın ki yorulup durmasın.
Kalbimde ağır bir yük taşıyorum.
Ben artik hiç gülemeyeceğim
Her nefes alişimda kalbim ağrıyor.
Ne işim var bu dünyada benim?
1. BÖLÜM
SAİD NURSÎ, NUR RİSALELERİ VE İLİM
1.1. SAİD NURSÎ’NİN TAHSİL HAYATI
Risale-i Nur müellifinin tahsil hayatı üç aydan başka mevcut olmadığı halde
(...)10
Evet o zât (Said Nursî) daha hal-i sabavette iken ve hiç tahsil yapmadan
zevahiri kurtarmak üzere üç aylık bir tahsil müddeti içinde ulûm-u evvelîn ve âhîrine
ve ledünniyat ve
Her güzel şeyin bir sonu varmış cidden. Bitmez sandığımız aşkların bi anda yok olup gitmesi hayatın en hüzünlü yeri bence. Kurduğumuz hayaller bi anda suya düşer. En kötüsü de onsuz hayalimin olmaması. Varlık sebebimi ona bağlayamıyorum artık. Var değilim çünkü. Yıkılan hayallerimle birlikte ben de suya düştüm. Boğuldum, kurtulamadım. Bana yardım
Hayırlı Günler
Benden sonra tek adresin, ya bir falcı ya masalcı. Sadece hak edene verilmeli sevgiler.Kendini ele veren sonunda eve döner.Yasaksın artık bana.Gerek yok utanmana,gururlu kalbim sana hayırlı günler diler. (Aydın Kurtoğlu)
ama sen yoksun artık
gittiğin günden beri karardı dünyam
söz geçmeyen bir kalbim var artık
artık çamur yağıyor gökten ve ıslanıyorum
afrikadan gelen toz yakıyor ciğerlerimi
nefes alamıyorum
içimi yeşerten gülüşün yok artık
pesimisti dizginleyen saçların yok artık
yüzümü hatırlatan yüzün yok artık
gözlerin kalır mı onlar da gitti
ne sen kaldın ne de hayalin
ne dervişler kaldı ne masum çocuklar
kelebeğin ömrü kadar artık iyi günlerim
isyankar tavrım bu başımı yiyecek
dön artık
korkuyorum
Murat Adatepe
@madatepee
·24 Nisan 01:21
ne kadar masumdum oysa severken seni
gülüşünle dolardı yüreğime dünya
sahil kenarında kulak tırmalarken vapur düdüğü
hınca hınç insanlar savrulurken meydana
dalgınlıktan atlayınca yola yediğimde en okkalı küfrü
bir saçak altında sağanaktan saklanırken
yalnız seni düşünürdüm
hep hayaline tutunurdum
ve hep iyi bir insan olurdum
çocuk sevindirir hayvan başı okşardım
kalbim pîrüpak olurdu seni severken
yüzümde bir nur hatrımı sorardı dervişler
Bugün de ölmedik ama yaşadık mı meçhul
Kaç yangından sağ çıktım senin haberin yok
Kaybedecek hiçbi’ şeyim yok orası kabul
Ne varsa aldın elimden dünya benden kork
Canımı hiçbi’ şey yakamaz benim artık
Yakın arkadaşım oldu sanki yalnızlık
Bu neyin bedeliydi öde öde bitmedi
Hayat değil benimki hapis yarı açık
Ne halay çektirir ne ağıt yaktırır
Kalpsizi ağlatır benim hayatım
Şu gözümden akanlar yaş değil ki yıllar
Ben gencim kalbim ihtiyar bundan isyanım
Biz ne yoldaşlar gördük
İki güne yolda bırakan
Biz ne sırdaşlar gömdük
Diliyle canımızı acıtan
İstediği kadar dibe batsın ömrüm
Benim ben gemisini terketmeyen kaptan
El Chavo-Mufasa
Düşüyorum istemediğim duyguya tekrar
Denedim bi' yolunu, belki yüz on kere
Cebimizde para var ama huzur pahalı
Alışmışım vedalara, tutunduğum yere
Bi' gün olsun aramam
Yüküm İstanbul Boğazı'nın yükü kadar ağır olsa bile
Yanımızda duramadın, karşımızda dene
Bütün topladıklarımla geri dönüyorum eve (eve)
Yolun başı değil bra, siz
bazen mecbur kalınan ve bitmesi gereken ilişkiler olur. çok şey söylenmek istenir bu gidişe.
ama sen gittiğinden beri her şey değişti. seni özlemenin de buruk bir tadı var. uzun zaman dönersin diye beklemiştim ama artık vazgeçtim. yıllar geçmiş. hayat devam ediyor, hiçbir şey yerinde kalmıyor, o eski sevdalar artık yok ve ben yolumu çizmek zorundayım. yine de bil ki, sen gelmiyorsun ya, eksiliyorum ve eksik yaşayacağım.
büyük bir aşk hikayesinin baş kahramanlarıydık.
son ana kadar birlikte olacağımızı sanmıştım, çocukça bir hayalmiş.
hangimiz daha çok sevdi diye düşünmüyorum, hem artık ne fark eder ki ?
ikimiz de sevmiştik, eminim bundan. ne kadere, ne sana söyleyecek kötü sözüm yok. olması gerektiği gibi oldu işte, ikimizin de istemediği şekilde.
sen olmasan, kalbim bu kadar büyük bir aşkın lezzetini nasıl tadacaktı? özlemenin, sevmenin, aşık olmanın, acı çekmenin her zerresini yaşattık birbirimize.
yaşattığın tüm duygular için teşekkür ederim.
demek isterdim.
ona bile değmezmiş.
herkes gittiği yerde kalmalı.
pişmanlığınla bir ömür yaşamalısın sen de.
16 Nisan Salı
Bugün yine olabilecek şeylerin olmayışına üzüldüm. Bu dünya hayal kırıklıklarından ibaret ama insan bir türlü alışamıyor. Ben artık hayal kuramam sanıyordum ama yine hayallerdeyken buldum kendimi. Bizi düşündüm biraz, eskiden yaşayacağımıza çok inandığım anları bugün başkaları yaşarken izledim. Sen geldin aklıma hemen. Nasıl olurdu, nasıl olurduk acaba dedim kendi kendime. Daldım gittim yine uzaklara. Söz vermiştim kendime bir daha aklına asla getirme onu diye ama yine ne aklım söz dinledi ne de kalbim. Ama artık hiçbir şeye inanmıyorum biliyor musun? Güvenmiyorum da kimseye. Hatta beklentilerim bile yok artık. Sen de bunu istemiştin zaten. Ben sana karşı sözümü hep tuttum biliyor musun? Ama sen... Sen beni en güvendiğim yerden aşağı attın. Hâlâ seni affetmek istiyor kalbimdeki minicik bir yer. Ama zaten en çok da affedilemeyecek, geri dönüşü olmayan şeyler yaptığın için nefret etmiştim senden. Her zaman kalbini dinleyen ben bu kez kalbimi dinlemiyorum. Çünkü sen bana en güzel "kalpsizliği" öğrettin.