“Hayır, Arturo Bandini’ye göre iş yoktu o gün. Kendimi oldukça rahatlamış hissettim oradan ayrılırken. Bir uçağım olsaydı keşke, diye geçirdim içimden yürürken, bir milyon dolarım olsaydı keşke, şu deniz kabukları elmas parçaları olsaydı keşke. Parka gideceğim. Koyunlaşmadım henüz. Nietzsche oku! Koyun olma, Bandini! Aklının kutsallığını koru. Parka git, ustayı oku okaliptüs ağaçlarının altında.”