Dedim ki, asıl ölüm,kalp habersizligidir. Zira, hayat kalbe bağlıdır.Kalp ölü olunca hayat da yoktur.Insan kalp hayatını bulmadıkça,cansız bir nakıştan ibarettir. Ancak aşkını ve manasını bulan kimsenin kalbi dirilmiş olur.Cihanın varlığından geçip aşkı bulanın bütün varlıklar esiri ve zebunu olur. Kendi manasından, kendi canından hissiz ve lezzetsiz olan nakış ise,zengin, fakir, kimin olursa olsun,şuursuz,iz'ansız ve cansızdır.