2017'de Okuduğum Kitaplar
Az önce 2017'nin ilk kitabını bitirdim: Yürekteki Hayvan.
2016 benim için zor bir yıldı, kendim için makul bir okuma hedefi koymuş olmama rağmen (25 kitap) yarısını bile okuyamadım. Kafamı meşgul eden şeylerden okumaya, kitaplarıma sarılmaya enerjim de, çabam da pek olmadı. Oysaki hep teselliyi evdeki kitaplarda ve yumuşacık tüyleriyle bana sokulan sıcacık çocuklarımda buluyordum. Hayatımda ve çevremde, ülkede yaşanan birçok olumsuz olay her seferinde daha fazla yıktı geçti. Hep olumsuz etkiledi, okumak iyileştirmek yerine, haber sayfalarını okurken acı verdi. Öte yandan özel hayatta da durum pek parlak değildi açıkçası. Ezcümle zor bir yıldı...
2017 okuma hedefi için yine kendimce makul kalmaya çalışarak 25 kitapla sınırlı tutmak istedim. Dilerim ki yeni yıl okumak için heveslerimin arttığı, şevkle, aşkla okuyup mutluluklarımın çoğaldığı bir yıl olsun. Okudukça iyileştiğim, kitapların dünyasında mahsur kaldığım muhteşem bir yıl olsun.
Sevgiyle kalın,
Sevgi Soysal
Biraz önce Yeryüzüne Dayanabilmek İçin kitabında Tezer Özlü'nün Sevgi Soysal için yazdığı yazıyı okudum. Yazıda o kadar çok alıntılanacak yer vardı ki! Parça parça alıntılamak eminim ki bir şey ifade etmeyecekti, yazının tamamını buraya kopyalamaya gerek duydum. Sevgi Soysal sevenlerin okuması için, çünkü hiç okumadığım halde sırf bu yazı
"Siz bir buçuk kadeh içtiniz ama..."
Gülecekler. Kadın ekleyecek:
"Ben de ömründe tek kadeh devirmemiş insanları sevmem zaten. Özür dilerim. Galiba bunu daha önce söylemiştim."
Adam:
"Hayır," diyecek, "bunu söylemediniz." Giderek kendimize daha kalın kabuklar ediniyoruz, dikenli duyargalarımızı daha çabuk içeri çekiyoruz, dediniz. Kabuklu hayvanlara benzedik; öyle ki. titreşimlerimizin suyun gelgitlerine mi kendimize mi ait olduğunu, ruhumuzun mu bedenimizin mi üşüdüğünü başta kendimiz, artık kimse kestiremiyor. Onun için kabuklarımıza dokunmamız, dokunmamız, denizlerin derinliklerinde, mağaralarında da birbirimizi ve kendimizi aramaya gitmemiz gerek, dediniz. "Ömründe tek kadeh devirmemiş insanları sevmem, demediniz de, yanılmıyorsam, tek korkum, ürperişlerin algılanamayacak kerte unutulmuş, yedi kat yerin dibine gömülmüş olmasıydı, dediniz." Ta derinlere de kaçsa, dokunuşların hissedilebileceği an'lara sımsıkı sarılmalıyım.
O zaman kadının bakışları adamı -ancak yeni bir cinsin olabilecek- yepyeni bir aşkla kuşatacaktır:
Sahiden söyledim mi? Ben sadece düşündüm sanıyordum.
