aslı seloğlu
@aslisel
Diş hekimi
Ankara, 16 Aralık 1992
118 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
aslı seloğlu bir yorumu yanıtladı.
Bir kitap okudu
208 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Kapak üstündeki yazı hayattaki tek başarısı bu olanların yaptığı talihsiz bir açıklama gibi duruyor🤭
2 önceki yanıtı göster
1 sonraki yanıtı göster
aslı seloğlu bir yorumu yanıtladı.
Düşün ki her an ben değişiyorum, her an sen değişiyorsun, buna rağmen birbirimizi nasıl tanıyabiliyoruz? Bu kaçan benliklerimizi birbirimizde aramak tecessüsü olmasaydı bir saniye konuşabilir miydik?
Sayfa 139 - Ötüken Yay.Kitabı okudu
Bu adam beni öldürecek! 🤗👏 Bayıldım bu tespitine..
3 önceki yanıtı göster
Ben de nazımın geçmediği döneme geçmiş olabilirim 😕 tek de okurum sorun değil, sonra gelir seninle konuşurum 😀
2 sonraki yanıtı göster
aslı seloğlu bir yorumu yanıtladı.
Şüphesiz mide kâinatın merkezidir. Beyinden ziyade o düşünüyor ve bizi idare ediyor. Bütün aşklarımın ve nefretlerimin, bütün ihtiraslarımın mideme bağlı olduğuna ekseriya dikkat ettim. Fakat bu türlü fikirler üstünde çok durmam. Şöyle bir şey söyleyip geçiyorum.
Sayfa 136 - Ötüken Yay.Kitabı okudu
2 önceki yanıtı göster
Ben sevip sevmeyecek kadar tanımıyorum ama kelimelerle güzel oynuyor, evet başarılı 😀
Okur Takip Önerileri
aslı seloğlu yorumladı.
Kaderimi yapan benim; fakat beni yaratan bir ben daha var ve birbirlerine bağlanarak namütenahiye doğru giden bir ben silsilesi içindeyiz. Bunların arasındaki gizli nispetleri irademizin içinde farz edersek mukadderatımıza hakim olduğumuzu iddia edebiliriz; fakat irademizi bu nispetler haricinde, fakir ve müstakil bir kuvvet sayarsak, açık denizlerdeki ceviz kabuğundan farkımız yoktur. Nihayet manevi sahada her şey bir tasavvur, bir tefekkür tarzı meselesinden ibarettir ve varlık nasıl düşünürsek öyledir.
Sayfa 136 - Ötüken Yay.Kitabı okudu
Ben bu kitabı nasıl kaçırdım? Hiçbir şey için geç değil 😊
aslı seloğlu bir yorumu yanıtladı.
Ne de olsa klasik anlamda "boş" bir hayatın en iyi özetini bize şehir dışında yaşayan insan verebilir. Bu insancık, her sabah aynı saatte kalkar; aynı trene biner; ofiste aynı işi yapar; aynı yerde öğle yemeği yer; hep aynı garsona bahşiş bırakır; aynı trenle geri döner; genelde iki ya da üç çocuk sahibidir; biraz bahçe işleriyle uğraşır; tatil olarak yılda iki haftasını hiç hoşlanmadığı yerlerde geçirir; Noel'de ve Paskalya'da kiliseye gider ve altmış beş yaşında muhtemelen bastırılmış nefret duygularının neden olduğu bir kalp krizinden ölene dek aynı monoton ve mekanik hayatı sürdürür. Ben yine de içten içe, bu insanın can sıkıntısından öldüğünden şüpheleniyorum.
Sayfa 22 - Kuraldışı yay.Kitabı okuyor
Benden başka herkes "insancık"tı. Bunu bir yolculukta keşfetmiştim ilk. Benim de başkalarının "insancık"ı olduğumu da o yolculuk bitip eve dönünce anladım.
3 önceki yanıtı göster
Atarsan sevinirim 😊 Doğru söylüyorsun, toplum plastisitesi güzel bir tanım oldu. Daha anlaşılır kılıyor herkesleşmeyi..