Sabitlenmiş gönderi
Bu insanların, dedim, ya gülüş pınarları kurutuldu bir bir
ya da gülüşlerini bir yerlerde gizliyorlar. Sanırım erkekler göğüs ceplerinde, kadınlar da çekmecelerinde.Diyorum ki , göğüs ceplerini ters çeviriversen, çekmeceleri açıversen gökyüzüne kanatlanan gülüşler ortalığı nasıl da cıvıltıya boğar kim bilir?
Eserimi büyük bir ruh ağı gibi,
Birbirlerine saçlarıyla bağlanan o kadınlara ithaf ediyorum.
Seven, doğuran, ümit eden,
Binlerce defa düşüp yeniden ayağa kalkan,
Eğilen ancak yenik düşmeyen kadınlara.
Okur Takip Önerileri
Smita o içini ürperten rakamı duymuştu: Ülke genelinde her yıl iki milyon kadın öldürülüyordu. Her yıl iki milyon kadın hiç kimsenin umrumda olmadan erkek barbarlığının kurbanı oluyordu. Bu durum dünyanın da umrunda değildi. Bütün dünya onlara arkasını dönmüştü.
Burada, yaşadığı bu ülkede, tecavüz kurbanlarının suçlu görüldüklerini çok iyi biliyordu. Bu ülkede kadına saygı duyulmuyordu.
“Bu arada sizin de bildiğiniz gibi bir insanın düşüncelerini alıp, allayıp pulladıktan sonra yine ona sunarsanız istediğiniz kişiyi kandırabilirsiniz.”
Buralara nereden geldiğimi biliyorum, gidecek daha çok yolum olduğunu da biliyorum ve gerekirse dizlerimiz üstünde sürünerek de olsa oraya gideceğim.
Aşkın akılla alakası yoktu. İnsanın aşık olduğu kadının mantıklı düşünüp düşünmemesi önemli değildi. Aşk, aklın üzerindeydi.
Asıl dünya onun kafasının içindeydi..
“Tanrı’nın çılgın aşığı bir buseye feda eder hayatını”
Yalnızca siyah gözlerini görmek bile bana dünyaları bağışlıyor!
Ah, benim bildiklerimi herkes bilebilir -bana özgü olansa yalnızca yüreğim.