Varoluşculuk temeline otutturulan beş adet öykü.
Bilindiği gibi Sartre egzistansiyalizm kuramının öncüsü dolayısıyla kaleme ne alırsa alsın biz bu kuramın izlerini görürüz. Sartre felsefi anlamda öykülere düşüncelerini serpiştirmiş daha doğrusu karakterlerin iç dünyalarına yönelik olan birçok kısımda insanın var olduğunu anlama çabası ve yine zaman zaman hepimizin yaşadığı "ben kimim?" sorusunu ele almış. Insan olmamızdan ileri gelen benzer düşünceler sayesinde kitabı özümsemek konusunda güçlük yaşamıyoruz.
Çünkü hepimiz ( hemen hemen ) "ben kimim?" Sorusunu tekrar tekrar sormuşuzdur kendimize. Kitaptaki son öykü
" Bir yöneticinin çocukluğu" nda sık sık tekrar eder karakter bu soruyu. Freud' dan açıklamalar bulmaya çalışır ve yine en başa döner " hiçlik"
İlk öykü de ise ölüme bakış açısını göreceğimiz Pablo Ibbieta yaşam konusunda verir aynı mesajı. Doğrusu kendimi cümlelere en çok kattığım öykü "Duvar" dı. Yalnızca yakınlarımız öldüğünde hissetiğimiz , hayatı ciddi ciddi sorguladığımız anlardaki ruh haline bürünüp Pablo ile birlikte ölümü sorguladım.
Herostratos, oda, özel yaşam biraz daha bireyin eylemleri ve düşüncelerine odaklı hiçbir yerde hiçbir kitapta kolay kolay rastlayamayacağımız karakterlerle konumlandırılmış.
Öykülerin yansıttığı duyguları seviyorsanız ve beraberinde felsefeden sıkılıyorsanız şüphe etmeden okuyabilirsiniz. Öyküler hem Sartre 'a hem kuramına karşı anlayış geliştirmenizi sağlayacak.
Benim keyifle okuduğum bir kitaptı. Şimdiden herkese iyi okumalar... :)
