Ya insanlar? Onların yaşamasında her şey ayrıntı.Önemli olan yemek değil, yenecek yemeğin çeşididir; giysi değil, giysinin çeşidi; ayakkabının çeşidi. Günlerin adı bile... Belli günlerde belli yaşamaları vardır pazar günleri pazarlık yaşamalarini kuşanırlar, çarşambaları çarşambalık! Hep ayrıntılar! Paranın sayısı gibi.
Sayfa 125Kitabı okudu
Bir şey en gerektiği anda olmazdı.
Sayfa 123Kitabı okudu
Aylak olmak dünyanın en güç işiydi.
Sayfa 122Kitabı okudu
İnsanların geleceğini bedenlerinin, yüzlerinin biçimi düzenler.
Sayfa 122Kitabı okudu
Nasil kolayca soyleyiveriyor bunu. Sevmek!
Kelimelere herkes kendine göre bir anlam, bir deger veriyor galiba. Bu degerler ayni olmadikça iki kisi iki ayri dil konusuyorlarmis gibi olmuyor mu?
Kim bilir, iç sıkıntısı olmasa, belki insanlar işe gitmeyi unuturlardı. 'İş avutur,' derdi babası. O böyle avuntu istemiyordu. Bir örnek yazılar yazmak, bir örnek dersler vermek, bir örnek çekiç sallamaktı onların iş dedikleri. Kornasını ötekilerden başka öttüren şoför, çekicini başka ahenkle sallayan bir demirci bile ikinci gün kendi kendini tekrarlıyordu. Yaşamanın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. Çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu. Ne kolaydı onlara uymak!