İlk defa japon edebiyatı ile ilgili bir kitap okuyorum. Değişik bir roman hissiyati uyandırdı ben de. Kitabın başında yazarın okuduğum biyografisine dayanarak konuşacağım. Yazar hayatında defalarca intihar etmeyi denemiş ve ilk intiharında bunu bir kadınla beraber deniyor ve olayın sonucunda kadın ölüyor yazar hayatta kalıyor. Romanda bu süreç sonrasında yazarın hastanede bu romanı yazışı ve süreci anlatılıyor. Roman devam ederken yazar ara ara araya girip kendini acımasızca eleştiriyor. Yazdığı romanı beğenmiyor ve bence o da romanı neden yazdığını nasıl yazdığını nasıl sık sık sorguluyor. Romanının akışında yazarın sık sık müdahalelerini görmeniz mümkün. Kitabı çok beğendiğimi söyleyemem. Ama kolay okunan bir kitap. Okumaya başladıktan sonra kısa bir süre içinde bitirdim. Zaten Hepi topu 77 sayfa.
Romanda yazarın gerçek hayatından parçalara rastlamak mümkün diye hissettim. Hatta 64. sayfada diyor ki:
İyi bir yazar olamayacağım anlaşılan soyutlarının biri olduğunu söylüyorlar.Aynen öyle.
Hatta birbirine de şöyle geçiyor ki burada yazanlar benim de düşüncelerimle hemen hemen Özdeşleşiyor. bence yazar tüm süreci özetlemiş bu paragrafta.
Zaten bu romanin başarısız olacağı en başından beri belli. Sadece bir duruş, sergiliyor. Söz konusu böyle bir roman olduğunda bir sayfa yazmakla yüz sayfa yazmak aslında aynı şeydir. Gerçi ben en başından beri buna hazırdım.
Sayfa 48
Soytarı Çiçekleri
