Sen kadınsın. Sen her şeyin üstündesin, daha bilgesin.
Kim gelecek, kim gelmeyecekti? Bu bekleyiş kimleri sevindirecek, kimleri üzecekti?
İnsanın mutlu olması ve bu mutluluğu başkalarına da vermesi bazen ne kadar kolay oluyor!
Eğer ölümün onlar için bir değeri yoksa, yaşamanın da yoktur.
“Burada seni öldürecek kimse yoktu; ama ölüp ölüp dirilen hep kendindin.”
Sayfa 28Kitabı okudu
Benim temiz yavrum, duru kaynağım, dedi. Ne kadar da akıllısın... Ah, seni şehre, okumaya bir gönderebilsem! Büyük bir insan olurdun!
Dönüp kıyıya doğru bir adım attı.
Gözlerimin önünde şimdi: Gürültülü derenin kıyısında durmuş; ellerini başının arkasına kavuşturmuş; parlayan gözleriyle, tepelerden gelen rüzgarın kovaladığı beyaz bulutlara bakıyor...
- Keşke ağabeyim olsaydı Duyşen! Kollarına atılıp ona sarılır, gözlerimi yumar, en tatlı sözleri söylerdim kulaklarına. N'olursun Tanrım, Duyşen ağabeyim olsun!
İnceliği, iyiliği, geleceğimizi düşündüğü için hepimiz seviyorduk öğretmenimizi. Küçüktük ama onun bu erdemlerinin hepimiz farkındaydık. Yoksa her gün o uzun yolu alır mıydık? Rüzgarda, karların arasında bata çıka, soluk soluğa tırmanır mıydık o tepeyi? Kendi isteğimizle geliyorduk okula. Gidip o soğuk ahırda donmamız için hiç kimse zorlamıyordu bizi. Okul öylesine soğuktu ki, birbirimizin yüzüne, ellerine, elbisesine hohlasak, hohladığımız yer hemen buz tutuyordu. Bazılarımız oturup Duyşen'i dinlerken ocağın yanında sırayla ısınıyorduk.
1920'lerin Kırgızistan'nında idealist bir köy öğretmeninin ülkesinin aydınlanması için gösterdiği fedakarlıkların hüzünlü ve trajik öyküsü...
(Arka Kapak)
Ahh yaşanması güzel hislerden :)
Bazen ona öyle gelirdi ki o bu dünyaya onun için gelmiştir, onu düşünmek, onu mutlu etmek için, denizde ve güneşten topladığı enerjiyi ona taşımak, ona vermek için yaşamaktır. Yaşamasının aslı, amacı budur.
Sayfa 276
Əlvida, müəllim, əlvida mənim ilk məktəbim, əlvida uşaqlıq, əlvida...
Artık neden yüzümüz gülmüyor, neden eskisi gibi türkü söylemez olduk Çora?
... kış bastıracak; ayazlar, kar fırtınaları çıkacak. Ama sonunda gelecek olan gene bahardır...
Sayfa 355 - İlk ÖğretmenimKitabı okudu
Kimi zaman bir insanın sırtından da bakarsanız onun ne durumda olduğunu, içinden neler geçtiğini hemen anlarsınız.
Sayfa 330 - İlk ÖğretmenimKitabı okudu
... burada, bu kavak ağaçlarının dibinde büyüleyici yeşil bir cam kırığı gibi çocukluğum kaldı.
Sayfa 307 - İlk ÖğretmenimKitabı okudu
Ah, yaşam, niye böyle acımasız, neden böyle kötüsün?
Sayfa 254 - Toprak AnaKitabı okudu
Olduğu gibi görünmeliydi insan.