Gənclikdə keçirilən yoxsulluq o cəhətdən yaxşıdır ki, adam onun sınağından yaxşı çıxarsa, o, adamın iradəsini bütünlüklə işə, hərəkətə, ruhunu isə yüksək əməllərə doğru sövq edir. Kasıblıq maddi hayatın iç üzünü dərhal bütün çirkinliyi ilə açıb göstərir, ona qarşı nifrət oyadır. Bunun da nəticəsində mənəvi həyata yenilməz bir həvəs əmələ gəlir.