yürüyüp gitsem, insanların olmadığı bir yere, bir dağ başına ya da bir çöle, otursam öyle, o kadar uzun otursam ki her şeyi unutsam, sonra geri dönsem, bambaşka bir dünya bulsam.
Artık hiçbir şeyin önemi yok duygusuna kapılırsın, bir daha hiç gülemeyecekmişsin gibidir. Ama sonra bu da geçer. Zamanla yatışırsın ve yürürsün yürümek zorunda olduğun yolda.
Bu aşk karakolda biter ve sakın korkma ölen ben olurum. ruhumu usturayla doğradın çünkü. Ve farkında olmadan yaptın bunu,işte seni bu yüzden seviyorum.