Aziz Nesin'in Gürültü Yapan Komşusuna Mektubu
Sevgili Kazım Bey’ciğim,
Hiç grev yapmadan, Pazar günleri bile çalışan, apartmanın ikinci katındaki fabrikanızdan dolayı sizi candan kutlarım. Büyük bir icat üzerinde çalıştığınızı tahmin ettiğimden, bu saate kadar kıyıp da fabrikanızın çalışmasını engellemek istemedim.
Ama böyle giderse, her zaman faal olan fabrikanızın altında çalışıp para kazanamayacağımdan, bizim aileyi de geçindirmek size düşecek.
Çok uzun zamandan beri fabrikanız çalıştığına göre, bir büyük gemiyi parça parça yapmakta olduğunuzu tahmin ediyorum.
Herhalde parçaları birleştirip gemiyi yapınca hepimizi şaşırtacaksınız. Artık bugün akşam olmak üzere.
Acaba fabrikanızı bir iki saat paydos edip, biraz da benim çalışmama müsaade eder misiniz ?
Bu iyiliği bir yazardan esirgemeyeceğinizi düşünerek, size hürmet olarak imzalı bir kitabımı gönderiyorum.
En iyi komşuluk duygularımla.
AZİZ NESİN
Terzi Kazım'ı çağırdık bir de o ölçtü ,
- Bir metre kırkdokuz santim! dedi...
- Şu terzi Kazım 'ın metresine güven olur mu? Hırsızlık için kumaşları eksik ölçmekten , eli çalışmaya alışmış. Sütü bozuğun metresi hileli.
Gitgide boyumu küçültüyorlar. Daha başka birini çağırsam , bir metre diyecek. Derken , beni yok edip çıkacaklar. Terzi Kazım kızdı ,
- Senin gibi alçağa bir metre kırkdokuz santim boy çıkardım. Elimi bol tutmasam , kırk santim bile gelmezsin ulan Topal İsmail! dedi.
Bir kere arkadaş eline düştük . Boyumu yerin dibine geçirecekler. Durdun Ali'ye ,
- Yine en doğrusu senin ölçünmüş. Mektubu öyle yaz , dedim.
Dursun Ali ,
- Hiç , bir metre ellibeş santim yazılır mı? Bir seksenbeş yazacağım , dedi.
- Ulan etme , kız görünce ne olacak?
- Senin kız dediğin topçu bataryasında ölçme çavuşu mu? Göz kararı senin boyunu ne bilsin?
Aziz Nesin'in Mektubu...
“Sevgili oğlum, biliyorsun, ben bir yoksul aile çocuğuydum.
Bu yüzden istediğim, sevdiğim bir işin adamı olamadım.
Ben bir bilgin olmak isterdim. Matematikte ve fizikte ve
bütün doğabilimlerde olağanüstü bir yeteneğim vardı.
Ama ne yapayım ki, parasız okuyabilmek uğruna asker oldum.
Üstelik iyi bir asker oldum. Askerlikten de çok şeyler öğrendim.
Sonunda yazar oldum, isteyerek yazar oldum.
Ama doğrusu, başka bişey olamadığım için yazar olmak zorunda kaldım.
Sonuç kötü olmadı. Ama hâlâ aklım fikrim bilimde…
İşte bu yüzden senin bir bilimci olmanı coşkuyla karşılıyorum.
Bir baba bencilliğidir bu: Babalar, kendi olmak isteyip de olamadıklarını,
oğulları olsun isterler. Üstelik, ben senin bilimci olman için de
hiçbir çaba göstermedim. Sen kendiliğinden bu yolu seçtin, ne iyi!”
Çatalca 24 Eylül 1976
