Kitabın edebi değeri, Aziz Nesin’in kaleminin ustalığı tartışılmaz. Çocukların gözünden yetişkinlerin yalanlarını, kandırmaca işlerini, abartılı hallerini, görgüsüzlüklerini, eğitim sistemindeki aksaklıkları mizahi bir anlatımla okumak müthiş. Zeynep Yalkır ve Ahmet Tarbay'ın hikayesi bu.Eskiden sınıf arkadaşı olan ve şu anda farklı şehirlerde yaşayan ikili, birbirlerine mektup yazarak dostluklarını sürdürüyorlar.
Okulda ve evde başlarına gelen komik olaylar büyük bir mizah ve hassasiyetle anlatılıyor. Yetişkinlerin de hatalar yapabildiğini, bazen de yetişkinlerin çocuklara kulak vermesi gerektiği çocukların gözünden çok güzel bir şekilde anlatmış.
Küçüklerin hemfikir olacağı, büyüklerin de çocuklarla ilgili farkındalığını sağlayacak ve onların eğitimine bakış açılarını olumlu yönde etkileyecek, yazarın da kitabın başında belirttiği gibi; çocukların ve özellikle öğretmen ve anne-baba gibi eğitmen yetişkinlerin okuması gereken eğlenceli ve öğretici bir kitap Yazarın kitap. Sonunda çocuklara ayrıca mektubu var. Bir yetişkin olarak yetişkinlere yönelttiği eleştirileri bizzat üzerine alan bir üslupla;
“Ben de öz çocuklarıma bütün öbür büyümüşler gibi davranıyorum. Çünkü, sanki aradan binlerce yıl geçmiş gibi, ben de çocukluğumu unutmuşum. Bunun yanlış olduğunu bilsek bile, başka türlü davranmak elimizde.''
